De olifant negeren
17 juni 2014 | door Caroline Glick
Drie Joodse jongens werden door Palestijnse terroristen ontvoerd toen ze afgelopen donderdagavond probeerden een lift van school naar huis te krijgen. En wat de buitenlandse pers betreft: het is hun eigen stomme schuld.
Zoals Honest Reporting het vastlegde, voor iedereen - van The Guardian tot aan CNN, Sky News en de Christian Science Monitor - waren Eyal Yifrach, Gil-Ad Shaer en Naftali Frankel schuldig aan hun slachtofferschap.
De jongens krijgen volgens de media wat ze verdienen, omdat zij Joden zijn; en Joden hebben geen recht om zich overal maar te vestigen waar de Palestijnen vragen vrij te worden gehouden van Joodse aanwezigheid. En de Palestijnen eisen dat Gush Etzion ook zal worden ontdaan van Joden. Dus deze jongens, die het durfden om zich te vestigen in Gush Etzion, konden het zien aankomen.
En het schuld geven eindigde niet met de slachtoffers. In een poging om hen te redden, heeft de Israëlische regering op zijn minst een onvergeeflijke misdaad gepleegd, namelijk tegen de Palestijnse eenheid, niets minder.
Volgens de Israëlische hoofdredacteur Jodi Rudoren van de The New York Times heeft Israël, door te zoeken naar de jongens, de "Israëlisch-Palestijnse betrekkingen verder laten te destabiliseren, en de nieuwe Palestijnse regering de mogelijkheid ontnomen om de ongelijksoortige politieke fracties bij elkaar te houden na de hereniging van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook na de zeven jaar durende splitsing."
Seth Mandel schreef in een commentaar: "Als de regering van nationale eenheid kan overleven, alleen door het toe te staan om terrorisme te verrichten tegen Israël zonder reactie of gevolgen, dan is het niet zozeer een regering, maar een sadistische terroristische bende."
Mandel onderkende het probleem: er zijn geen voorwaarden. De Palestijnse regering is "een sadistische terroristische bende". De "ongelijksoortige politieke fracties" waar Rudoren naar verwees zijn Fatah en Hamas.
Hamas, zoals premier Binyamin Netanyahu zei, ontvoerde de tieners. Hamas is een Jihad-beweging, als zodanig aangemerkt door het VS State Department; en door de EU als een buitenlandse terroristenorganisatie.
Hun verklaarde doel is de genocide op het wereld-jodendom. En om dit doel te bereiken heeft het Joden vermoord; en de Palestijnen ertoe aangezet en opgeleid en geïndoctrineerd om elke dag Joden te vermoorden sinds het werd opgericht in 1988.
En wat betreft Fatah, toen Frankel, Shaer en Yifrach op donderdagavond werden meegenomen, verheerlijkte Fatah hun vangst op haar officiële Facebook-pagina en vierde het in haar officiële krant. De jongens zijn op de Fatah Facebookpagina afgebeeld als ratten, bungelend aan een hengel.
Het dagblad van de Palestijnse Autoriteit, Al Hayat al Jadida, publiceerde een World Cup logo waarop drie handen drie mensen in hun handen vasthouden.
En Fatah-activisten plaatsten op Facebook een onthullende instructie nadat de jongens waren ontvoerd.
Nee, de "gematigde" factie van Abbas en de Palestijnse eenheidsregering, die zo energiek ondersteund werden door de VS, de EU en de westelijke media, roepen het publiek niet op om te stoppen met het vieren van de ontvoering. Noch veroordeelde het de brute aanval.
De Fatah-activisten riepen de winkeliers in de nabijheid van de ontvoering op om alle beelden te vernietigen van hun veiligheidscamera's in de 24 uur na de operatie, om te voorkomen dat het IDF de beelden in in beslag zou nemen en deze zou gebruiken bij haar inspanningen om de jongens te vinden.
Dat maakt Fatah na het feit van de aanval een medeplichtige. En ja, dat betekent dat de PA - die nu bestaat uit Fatah en Hamas - in feite één grote terroristische organisatie is.
Wanneer Rudoren en haar mediacollega's in de spiegel kijken, zien zij zichzelf niet als gangmakers van moordenaars en terroristenstrijders.
Ze zien zichzelf als weldenkende mensen, die streven naar vrede.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor de EU, die de vorming van de eenheidsregering van Fatah-Hamas gevierd heeft, en tot nu toe geweigerd heeft de ontvoering te veroordelen.
Dit gaat ook op voor de Obama-regering, die zich haastte om met de EU de Fatah-Hamas-regering te erkennen en beloofde dat de VS hen zou blijven financieren, ook al is de PA in strijd met de Amerikaanse wet.
Ze zeggen allemaal dat ze alleen maar vrede willen, ter verbetering van alles.
Als we hen op hun woord nemen, is het mysterieus waarom ze zo nonchalant zijn met het gedrag van de Palestijnse leiders.
Alle twee-staten kampioenen zien de PA-voorzitter en Fatahchef Mahmoud Abbas als ofwel het hoofd van een staat of als het hoofd van een staat-in-wording. En als zodanig zien zij hem als iemand die de Palestijnen vertegenwoordigt, en zoals Rudoren schreef, iemand die "de ongelijksoortige politieke fracties verenigt, en de Westelijke Jordaanoever en Gaza na een splitsing van zeven jaar samenvoegt."
Abbas zelf moedigt deze weergave aan door onder andere zichzelf als de "President van Palestina" te presenteren door de ondertekening van internationale overeenkomsten voor de "Staat van Palestina", en door te eisen dat de wereldgemeenschap druk zet op Israël om zich te onderwerpen aan zijn territoriale en politieke eisen ten behoeve van "Palestina".
Maar wanneer Israël doet wat hij vermoedelijk wil, en hem verantwoordelijk houdt, als hoofd van de Palestijnse regering, voor de ontvoering van kinderen door zijn coalitiepartner, schreeuwt Abbas oneerlijk en zegt dat Israël niet het recht heeft om hem verantwoordelijk te houden.
In plaats van te vragen dat Abbas de verantwoordelijkheid neemt die hij beweert te dragen, en zijn coalitiepartner ervan te overtuigen de kinderen terug te laten keren vanwaar ze gestolen zijn, geven de twee-staten-vredestrijders de schuld aan Israël. En aan de ontvoerde jongens.
Misschien is hier iets anders aan de hand.
Niet om te fijne puntjes op de i te zetten, maar misschien zijn de media en de regeringen die opkomen voor de Palestijnse eenheid minder gemotiveerd vanwege geopolitieke zorgen dan zij ons willen doen geloven? In een van die ironische toevalligheden - die elke keer gebeuren, zo vaak wanneer gebeurtenissen, patronen en relaties samenkomen in schijnbaar onafhankelijke gebeurtenissen in de twee weken voordat de Palestijnen Yifrach, Shaer en Frankel ontvoerden - ontdekte de Amerikaans-Joodse Gemeenschap dat het onderwerp voor de vrijgevigheid van veel Amerikaanse Joodse beschermheren van kunsten - de New York Metropolitan Opera - volledig op de antisemitische toer is gegaan.
In dit geval gaat dit gezelschap de wereldwijd als antisemitisch uitgeroepen opera, The Death of Klinghoffer produceren. Niet alleen zal men de show in het Lincoln Center opvoeren, men gaat het ook uitbrengen via HD uitzending naar 2000 theaters in 66 landen om mogelijk een publiek van miljoenen mensen te bereiken.
The Death of Klinghoffer romantiseert het leven en de tijd van de PLO-terroristen die in 1985 het Achille Lauro cruiseschip kaapten en de aan een rolstoel gekluisterde Leon Klinghoffer vermoordden, een 69 jaar oude Amerikaanse Jood.
Onder andere met pakkende melodieën bevat de snel te zien zijnde wereldwijde opera dit pittige deuntje: "Waar arme mannen - worden verzameld, kunnen ze - dikke Joden vinden - je weet hoe die bedriegen - de eenvoudige prestatie - de Maagd bevuilen - waar ze u hebben uitgebuit - belasterden, en die u bedrogen - en breken uw eigen wet - met afgoderij."
Ah, de kunsten. Helaas is de New York Metropolitan Opera niet de enige die geïsoleerd actief is.
In alle elitekringen in de VS gaat men zich bewegen in een agressieve anti-Joodse richting.
Universiteitsbeheerders en professoren zijn routinematig bezig als antisemitische linkse en islamitische activisten richting hun Joodse slachtoffers.
En onder leiding van de Presbyteriaanse Kerk, worden de belangrijkste protestantse kerken, evenals onder een groeiend aantal evangelische kerken, openlijk vijandig tegen Israël en tegen het hele idee van Joodse rechten, met inbegrip van de rechten van de mens.
De Amerikaanse elite haalt haar Europese tegenhangers in.
Onder de leidende hand, maar met de verblinde ogen van de Europese elite, is in de afgelopen 20 jaar het antisemitisme binnengetrokken in de politieke systemen van EU-lidstaten evenals in de EU-bureaucratie. Jodenhaat fungeert als een gevoel dat Linksen, Rechtsen en moslims verenigt.
En in het Europa van vandaag dient het antisemitisme niet alleen om het Palestijnse geweld tegen Israëli's te rechtvaardigen; het machtigt ook de islamitische Jodenhaters om te geloven dat men deze Joden straffeloos fel kan aantasten op de straten van Europa. In de afgelopen week alleen al, werden Joden in Parijs onderworpen aan vier gewelddadige aanvallen. Joodse tienerjongens werden achtervolgd door een man met een zwaaiende bijl. Een andere Joodse tiener werd 'getaserd'. En op zondag benaderden twee mannen een synagoge, schietende met een machinepistool en een pistool.
Buiten de Joodse media om werden deze gebeurtenissen nauwelijks gemeld. Dit was nog maar een paar weken nadat de Belgische regering weigerde te erkennen dat het bloedbad van vier personen in het Joodse museum in Brussel een antisemitische aanval was door een Franse jihadist.
Joodse tieners zijn ontvoerd door Palestijnse terroristen in Israël, en het is hun eigen schuld.
Een oude gehandicapte Joodse man werd over de railing van het dek van een cruiseschip gegooid, en het Eerste Amerikaanse Operahuis zegt dat het kunst is. Joodse tieners die heftig worden aangevallen op de straten van Europa, en Europa gaapt. Er is hier een patroon te vinden. En het heeft niets te maken met vrede.
Update: De HD-uitzending van de Klinghoffer opera is geannuleerd na een massaprotest. De live-opera zal nog steeds worden geproduceerd voor het podium.