Realiseert Obama zich wel de belangen in Gaza?

Jonathan S. Tobin | 20 juli 2014

Na twee weken van gevechten langs de grens met Gaza is er een groeiend gevoel dat de Israëlische regering begint te beseffen dat de veronderstellingen over het bereiken van premier Netanyahu's doel van een "duurzame rust" helemaal verkeerd zou zijn geweest. Maar als de Israëli's met tegenzin worden gedwongen hun opvattingen te heroverwegen over hoe de Hamas zou kunnen worden gedwongen om te stoppen met schieten, dan blijft er nog de vraag of de Obama-regering wel snel genoeg de veranderende regels in het conflict door heeft.

Tot nu toe hebben zowel Israël als de VS gedacht dat Hamas uiteindelijk zou stoppen met het afvuren van raketten op steden, of het zenden van terroristen over de grenzen heen indien Israël maar hard genoeg terugsloeg. Dat wil niet zeggen dat de twee bondgenoten oog in oog stonden over elk aspect van het conflict, sinds de Obama-regering duidelijk gelooft dat Israël op raketaanvallen of andere vormen van terrorisme met beperkte tegenaanvallen moet reageren, die niet het vermogen hebben om aanzienlijke afbreuk te doen aan Hamas haar arsenaal of vermogen om opnieuw de grens te laten ontbranden als ze het wil. Maar beide regeringen zijn bereid om Hamas op zijn plaats in de Gaza te laten, omdat de kosten van hen te verwijderen als onbetaalbaar hoog worden beschouwd en er geen levensvatbaar alternatief lijkt te zijn. Israëls lopende aanbod van "rust voor rust" was meestal genoeg voor de islamisten, zodra ze genoeg raketten hadden afgevuurd om aan te tonen aan de Palestijnen dat zij nog steeds het adres voor "het verzet waren" tegen de Israëli's.

Maar nu blijkt dat Hamas niet bereid is om aan deze veronderstelling te voldoen – ongeacht hoe bloedig of onredelijk een continu afschieten van raketten op Israëlische steden en de grensoverschrijdende infiltratie pogingen ook zijn - zou dit voldoende moeten zijn om daarmee de Israëli's ervan te overtuigen dat ze niet beter af zijn als ze de islamitische terreurgroep toestaan om aan de macht te blijven. Hoewel het lange termijn doel van Hamas is: de omverwerping van de Fatah, hun voormalige partners in de Palestijnse autoriteit, en zo het bestuur te verkrijgen over de Westelijke Jordaanoever, en zo Israël te vernietigen, is hun onmiddellijke doelstelling in de huidige uitbraak anders. Zij willen Egypte dwingen tot het openen van de grenzen en de smokkeltunnels naar Gaza, alsmede de Israëli's zo ver krijgen dat ze meer terroristische gevangenen vrij laten.

Zoals Avi Isacharoff schrijft in de Times van Israël, hoewel de Israëli's in tactische zin winnen, omdat haar Iron Dome raketdefensiesysteem de raketaanvallen frustreerde, en hun leger vooruitgang boekt in het elimineren van een aantal Hamas terroristische infrastructuren, denkt Hamas dat het toch de oorlog kan winnen. Hun vertrouwen berust in het geloof dat vroeg of laat de Israëli's zullen worden gedwongen om te stoppen vanwege de internationale druk, die zich op zal bouwen als gevolg van de dood van Palestijnse burgers, die opzettelijk door de tactiek van Hamas in gevaar worden gebracht. Op hetzelfde moment, zo denken ze, zal de druk van de Arabische wereld uiteindelijk ook Egypte dwingen om hen te geven wat ze willen. Zoals Isacharoff opmerkte, de echte strijd gaat niet tussen de Israel Defense Forces en de terroristen, maar tussen Hamas en hun buitenlandse bondgenoten Qatar en Turkije en de losse coalitie van Egypte, Jordanië en de Palestijnse autoriteit. Hamas denkt dat Egypte zal bezwijken en hun isolement zal beëindigen als de stapel dode landgenoten zich maar hoog genoeg heeft opgestapeld:

In een ontmoeting met de President van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas in Caïro op woensdag, wees Moussa Abu Marzouk, de adjunct-hoofd politiek bureau van Hamas, de pleidooien met betrekking tot een wapenstilstand van Abbas af, door uit te leggen dat "wat zijn 200 martelaren nu in vergelijking met de opheffing van de belegering [op de Gazastrook?]" Abu Marzouk twitterde later dat er geen wapenstilstand zal komen die niet de eisen van de "tegenstand" zou erkennen, en dat het "beter is dat Israël de Gazastrook gaat bezetten dan dat het beleg door zou gaan." Abu Marzouk, onnodig om te zeggen, woont in Caïro, ver van de dreiging van de Israëlische luchtaanvallen.

Gezien vanuit dat perspectief is er vrijwel niets dat Israël kan doen om rust aan de grens te krijgen. Zolang Hamas denkt dat het kan rekenen op een Israëlische voorzichtigheid en de druk door de VS en de internationale gemeenschap, om ervoor te zorgen dat zij de controle behoudt over de Gazastrook, wordt de strijd voortgezet totdat de terroristen krijgen wat ze willen. Na weken van geduldig wachten of de raketten nog zouden stoppen en vóór het geven van orders aan de troepen tot een nog steeds een beperkte campagne in de Gaza, kan Netanyahu nu wakker zijn geworden vanwege het feit dat de inzet zich heeft gewijzigd in het conflict. Er zijn tekenen, zij het voorlopig, dat zijn regering gaat beseffen dat er niets minder dan alleen een einde aan de Hamascontrole over Gaza deze huidige nachtmerrie zal beëindigen waarbij velen van de Israëlische bevolking gedwongen zijn om beschutting te zoeken tegen de raketten.

Israël zou worden gedwongen om een verschrikkelijke prijs te betalen als het opnieuw de strip wil bezetten door het verdrijven van Hamas, en haar raketarsenaal en het grote netwerk van tunnels en bunkers vernietigen waarmee het in een terroristisch Gibraltar is veranderd. Die prijs zal worden betaald met het bloed van Israëlische soldaten, en de Palestijnen die als menselijk schild worden gebruikt. Hamas is in de veronderstelling dat het Israëlische volk niet bereid zal zijn om dergelijke verliezen te lijden en dat de wereld een dergelijke militaire operatie niet zal tolereren.

Schrijvend vanuit Jeruzalem is het moeilijk om te beoordelen of hun veronderstellingen over de Israëlische publieke opinie nog steeds houdbaar zijn. Het staat buiten kijf dat als het aantal doden stijgt, het aantal linkse demonstranten tegen Netanyahu alsook het publieke onbehagen over het conflict zal toenemen. Maar Hamas haar grote "overwinning" – het feit dat zo veel Israëli's in schuilplaatsen zijn gedwongen – werkt ook tegen hun overtuiging dat zij dat straffeloos kunnen doen. Als luchtaanvallen en een beperkte grondoperatie niet het einde is van de bedreiging van hun veiligheid, zou Netanyahu waarschijnlijk niet verkeerd zitten door te denken dat hij voldoende steun zal krijgen voor een tegenaanval die Hamas eens en voor altijd zal laten eindigen.

Dus in plaats van te blijven toekijken vanaf de zijlijn naar de Israëlische inspanningen of nog meer tijd te verspillen in zinloze diplomatie die er niets toe doen om de veronderstellingen van Hamas aan het wankelen te brengen over de kracht van haar standpunt, is het tijd voor de Verenigde Staten om wakker te worden en te beseffen dat haar belangen ook op het spel staan in deze strijd. President Obama en minister van buitenlandse zaken John Kerry moeten begrijpen dat dit echt een "onhoudbare status quo" is, niet de Israëlische controle van de Westelijke Jordaanoever, maar Hamas in de Gaza houden. Als er ooit enige hoop is voor een twee-statenoplossing – en toegegeven, die hoop is in deze dagen zo vaag dat het nauwelijks levensvatbaar is – dit moet beginnen met een volledige nederlaag van Hamas en de vervanging ervan in Gaza door meer gematigde krachten. Niets minder dan dat zal het bloedvergieten eindigen of het proces beginnen waarbij de Israëliërs ervan kunnen worden overtuigd dat een terugtrekking uit de Westelijke Jordaanoever niet een ander, nog dodelijker Hamasistan aan hun grenzen zal scheppen.

Het beste wat de VS zouden kunnen doen is om te stoppen met het vechten en tevens de Palestijnen helpen om niet in het dodelijk spel van Hamas te trappen als een signaal om aan te geven naar de fundamentalisten en hun buitenlandse bondgenoten dat ze bereid zijn tot ondersteuning van een Israëlische campagne om hen te verdrijven uit de Gazastrook en te vervangen met Fatah. Misschien als ze begrijpen dat hun voortbestaan op het spel staat, de euforie onder de Hamasleiders over hun "overwinningen" zal afnemen en rust zal volgen. Maar totdat dit gebeurt, zal het snel tijd zijn voor Israël en de VS om te beseffen dat zij hun strategieën moeten aanpassen voor een nieuwe, hogere inzet in Gaza.

Bron: Does Obama Realize the Stakes in Gaza? « Commentary Magazine