Wat Israël kan verwachten na de hergroepering buiten Gaza

De kosten van het niet vernietigen van Hamas zullen enorm zijn. Hoe graag Israël de zaak ook wil eindigen door weg te trekken, ze kunnen niet worden vermeden. De raketten zullen blijven komen en Israël zal moeten blijven terugvuren. Zo zal het bereiken van rust niet mogelijk zijn. Zolang Israël liever geen staakt-het-vuren overeenkomst wil (ze zegt dat Hamas dit vertrouwen niet waardig is), zal in werkelijkheid de wereld haar dwingen tot een overeenkomst met hen, en zal tot op zekere hoogte moeten worden toegegeven aan de eisen van de Palestijnen. Mijn inschatting is dat de Palestijnen taaie onderhandelaars worden en voor niets minder dan hún eisen gaan. Het is Israël die zal moeten bedelen voor een staakt-het-vuren op, voor haar, betere voorwaarden, namelijk demilitarisering. De manier waarop ik het zie, is dat Israël op hete kolen zit. Israël is de verliezer, want ze is niet de winnaar. Ted Belman

Door Moshe Feiglin, 3 augustus 2014

Twee dingen zijn duidelijk geworden na Netanyahu's aankondiging tot de hergroepering van de IDF buiten Gaza:

Eén: Israël is niet in staat zijn vijanden te verslaan vanwege de Oslo-mentaliteit.
Twee: Israëli's zijn nog steeds niet in staat zich vrij te maken van deze mentaliteit. Nog niet.
Vanwege deze beide redenen is het besluit van de PM aldus bepaald.

De essentie van deze oorlog is grondgebied. Ze willen het grondgebied waarop de Joden leven. Zij willen geen soevereiniteit naast Israël; ze willen een soevereiniteit in plaats van Israël. Om een oorlog te winnen moet het tegenovergestelde resultaat worden bereikt: zij moeten hun grondgebied verliezen.

In de afgelopen twintig jaar heeft de Oslo-mentaliteit de overtuiging van de Israëli's ernstig gecompromitteerd wat betreft hun rechtvaardigheid tot hun band aan het land van Israël. De handdruk van Israëls leiders - van zowel rechts als links - met de voorzitter van de Organisatie voor de Bevrijding van het Land van Israël van de Joden (Arafat), hebben de Israëli's in Tel Aviv veranderd in kolonialisten. Het heeft geleid tot een mentaliteit van verontschuldigingen, een mentaliteit waarin Israëli's de gasten zijn in hun eigen land.

De Minister-President kan deze mentaliteit niet wijzigen en dus kan hij het IDF niet de orders geven om Gaza te veroveren.

Demografie is niet het probleem. We dachten en planden mee, dat we met het demografische probleem konden omgaan. Israëls demografische situatie is goed en een zeer grote golf van Aliya naar Israël is bezig. De Hamas is ook niet het probleem. De IDF kan hen gemakkelijk verslaan - als het in plaats van zo te worden geleid dat ze verstrikt raken in tunnels en steegjes, zou worden geleid om te winnen.

Alle tactische problemen hebben oplossingen. Maar het echte probleem is niet de vijand, het is: wijzelf. Zijn wij bereid nu - na alle klappen die wij hebben ontvangen – om de Oslo-mentaliteit af te werpen en ons eigen te maken dat dit ons land is?
Het antwoord dat de PM gaf is: 'Nog niet.'

We kunnen anticiperen op de resultaten van dit besluit op drie fronten:

Terreur: Alle tentakels van de octopus die ons bedreigen - van Iran tot Gaza, van ISIS tot Hezbollah, van de Arabieren van Judea en Samaria tot aan de extremistische Arabieren die Israëlische burgers zijn – begrijpen nu dat Israël niet in staat is om te winnen. Ze hebben allemaal een sterke wind in de rug om hun aanval tegen ons voort te zetten. Vanaf nu tot de volgende grote ronde van gevechten zal het leven in Israël veel minder veilig zijn – en die zullen veel erger zijn.

Het diplomatieke front: Een zwak Israël heeft altijd gebogen voor diplomatieke druk. Ons gebrek aan geloof in de gerechtigheid van onze soevereiniteit in ons land heeft niet alleen geleid tot aarzeling op het slagveld. Het heeft ook het westen een nieuwe benadering gegeven volgens welke Israël een vergissing is. En vergissingen moeten natuurlijk hersteld worden.

Judea en Samaria: De niet-nederlaag van Hamas zal noodzakelijkerwijs Israëlische overgave en een unilaterale terugtrekking in Judea en Samaria meebrengen (immers, we moeten een oplossing vinden). En zoals onze ervaring met vorige terugtrekkingen keer op keer heeft bewezen, zal de nieuwste ronde van terugtrekking dit voeden en versnellen vanuit hetzelfde proces van de-legitimatie, terreur en bijkomende terugtrekkingen.

Dit is de betreurenswaardige stand van zaken waarop we deze avond staan, waarmee we op de vooravond van Tisha B'Av 5774 worden geconfronteerd.

Ik ben vervuld met geloof in de kracht van onze natie Israël en de staat die wij na 2000 jaar van ballingschap hebben opgericht. Deze energie zal ons stimuleren om op te staan en de Oslo-mentaliteit af te schudden, de koers te wijzigen en zal ons behoeden voor het strategische gevaar dat boven onze hoofden zweeft. Ze zal ons motiveren om aan onze kinderen een toekomst na te laten met zowel fysieke als geestelijke veiligheid en welvaart.
Op dit punt echter hebben we niet nog niet de drempel overschreden, die ons zal leiden naar de noodzakelijke ommekeer van het bewustzijn.

Voor nu is het nodig om het publiek onbevreesd de waarheid te vertellen en tevens consequent het op geloof gebaseerde alternatief te presenteren voor het leiderschap van Israël. Ik zal beide blijven doen. En ik weet dat de natie Israël zal winnen.

Laten we allemaal opstaan voor deze uitdaging.

Bron: Israpundit » Blog Archive » What Israel Can Expect After its Redeployment Outside Gaza