Terwijl rook opstijgt uit de Syrische stad Kobani, nemen Turkse legertanks positie in aan de Turkse kant van de grens, gezien vanaf de Mursitpinar grensovergang aan de Turkse-Syrische grens in de Sanliurfa provincie, 8 oktober 2014 (foto door REUTERS / Umit Bektas)

Kobani wordt Turkije's oorlog

Terwijl de Gerechtigheid en Ontwikkeling Partij (AKP) regering nog steeds een lijst van voorwaarden heeft om aan te voldoen voor de Democratische Unie Partij (PYD), voordat Turkije de Koerden in Kobani zal helpen, heeft de strijd over die Syrische grensstad zich al veranderd in Turkije's oorlog. Terwijl de doodskisten terug blijven komen van de Turkse Koerdische jongeren die naar Syrië zijn overgestoken om toe te treden tot de People's Protection Units (YPG) om mee te vechten, blijkt de aard van het conflict aan het veranderen. Op 24 september werden zeven doodskisten van YPG-strijders naar Turkije overgebracht via de Habur grensovergang. Op 1 oktober werden nog drie lichamen, van welke één een vrouw, naar Diyarbakir gebracht via de Mursitpinar grensovergang.

Terwijl doodskisten de grens over komen onder de schaduw van beschuldigingen dat Turkije de Islamitische Staat (IS) gebruikt om de autonome Koerdische entiteit uit te roeien in wat de Koerden Rojava (Westelijk, of Syrisch, Koerdistan) noemen, wordt de gevoeligheid van de Koerdische publiek steeds groter; en bij elke uitvaart wordt de retoriek tegen de AKP ook steeds bitterder. Zeker, de mogelijkheden van de Turkse regering worden steeds kleiner, aangezien ze ingeklemd zit tussen de Koerden en de IS.

Degenen die geen grenzen erkennen

Hoe is de sfeer aan de andere kant van de grens? Ik ontmoette de YPG-woordvoerder Redur Xelil in Qamishli, de meest prominente stad in het Jazeera kanton, in een gebouw in een straat die het ministerie van Defensie heeft afgesloten met betonnen muren. Xelil zei dat het aantal Koerden uit het noorden, wat hij Bakur (Turkije) noemt, toeneemt, maar dat zij geen vijandigheden hebben tegenover Turkije. Hij zei: "Het aantal YPG-strijders heeft de 45.000 bereikt; 35% van hen zijn vrouwen. Het percentage van de PKK [Koerdische Arbeiderspartij] strijders die zich bij ons hebben gevoegd, is niet meer dan 10%. Ze werken meestal binnen het commando en hebben trainingsfuncties. Het aantal van degenen die afkomstig zijn uit Turkije neemt toe. Onlangs zijn 300 jeugdigen in Kobani aangekomen. Er staan er meer te wachten om over te steken, maar ik weet hun aantal niet. "

Turks en Arabisch chauvinisme zal Rojava niet onberoerd laten in het autonomie experiment, in het bijzonder in Kobani. Turkije lijkt, door van de Koerden te eisen hun autonomie te beëindigen en mee te doen met de andere oppositiegroepen om tegen het regime van de Syrische president Bashar al-Assad te vechten als een voorwaarde om Kobani helpen, op dezelfde golflengte zitten als de IS. Met hun offensief heeft IS sterke kaarten bij de Turkse regering in haar streven om de Koerden te onderwerpen.

Natuurlijk heeft IS zijn eigen redenen voor de aanval. Xelil somde die redenen op voor Al-Monitor: Kobani is de schakel tussen Afrin en het Jazeera kanton. Kobani ligt tussen het door IS-gecontroleerde Cerablus en Tel Abyad. IS wil die twee centra met elkaar koppelen door het bezetten van Kobani. Ook is er de grensovergang naar Turkije vanuit Kobani, die IS wil hebben. Dit zijn de strategische redenen. Er zijn ook immateriële motieven. Kobani was de eerste stad die werd bevrijd van het regime op 19 juli 2012. Hoewel de IS wordt geleid door de radicale islamitische ideologie, is het nog steeds een Arabische chauvinistische organisatie. Ook heeft IS zwaar verloren bij Jazeera en wil wraak nemen.

Koerden garanderen dat er geen aanvallen komen op Turkije vanuit Rojava

Toen het gesprek ging over de beschuldigingen van Turkije's hulp aan IS, nam Xelil uit zijn lade de ID-kaarten van de Turkse burgers die zijn gedood in de IS gelederen, een Turks militair identiteitsbewijs en buitenlandse paspoorten, afgestempeld door de Turkse douane. Hij zei: "We hebben kritiek op Turkije omdat we verwachtingen hebben. We delen een lange grens met Turkije. In Rojava kijken we naar Turkije als een vriend, maar we zien dat alle terroristen via Turkije komen. In de paspoorten van buitenlandse terroristen heb je de inreisstempels van de luchthavens in Ankara en Istanbul. Ondanks het ondersteunen van IS, willen we niet dat Turkije neutraal zal blijven. Het moet achter ons staan. We zijn geen onderdeel van de problemen tussen Turkije en de PKK. Dat is een intern probleem van Turkije. Wij garanderen dat er nooit een aanval op Turkije komt vanuit Rojava. Maar Turkije behandelt wel de IS-slachtoffers in hun ziekenhuizen. Het opent zijn deuren onder het mom van humanitaire hulp. Wij kunnen niet eens onze gewonden naar Turkije brengen, dan alleen met extreme moeilijkheden. De faciliteiten die aan ons zouden moeten worden gegeven, worden wel aan IS aangeboden. We hebben getuigen die zeggen dat Turkije ook wapens geeft aan IS."

Toen ik vroeg of het YPG meewerkt met het Turkse leger bij het escorteren als het goederen brengt naar het geïsoleerde detachement bij het Graf van Suleiman Shah in Syrië, zei Xelil daarop: "Op een gegeven moment werkten we samen met het Turkse leger. Maar later zei IS dat het Turkse konvooi dat via Kobani over hun gebied kwam, niet zijn gebied kon passeren om het graf te bereiken. Nu zorgt IS voor een doorgang voor het Turkse leger naar Cerablus. Het graf heeft ook symbolische waarde voor ons. Het zal niet worden beschadigd. Wij garanderen het te zullen beschermen."

Koerdische vrouwen in YPJ

Na ons gesprek met Xelil ontmoette ik de vice-minister van Defensie Galiye Nimet. Ik vroeg haar over de vrouwen in de YPG afdeling, de YPJ (Women's Protection Units), en de vrouwelijke strijders die komen uit Turkije. Ze zei dat Koerdische vrouwen werden betrokken bij zowel de defensie zaken als bij de sociale diensten. "We hebben trainingskampen opgezet voor vrouwen in alle drie kantons. Vrouwen zijn actief op alle fronten", zei ze. "Van de eerste 20 martelaren die we hadden in de aanval op Kobani, waren 10 ervan vrouwen. Vorig jaar waren van onze 700 YPG martelaren, er 200 vrouwen. Onze eerste vrouwelijke martelaar was Selmo Guliselmo, die in 2012 in Aleppo sneuvelde. Voor de Rojava revolutie trainden we vrouwen in kleine groepen. De overgrote meerderheid van de vrouwelijke strijders zijn Koerden. Enkele Arabische vrouwen hebben zich bij ons gevoegd vanuit plaatsen die we bevrijden van IS. Na de Serikaniye botsingen zijn Koerdische vrouwen uit Turkije ook toegetreden. Dit zijn er nu meer, maar ik kan u geen getallen geven.

Ik herinnerde Nimet aan de legendes die we horen van IS-militanten, die angst hebben om vrouwelijke strijders te ontmoeten. Ze antwoordde: "Dat is geen mythe, maar werkelijkheid. Ik persoonlijk ontmoette de IS-strijders face-to-face. Vrouwelijke strijders zijn een inbreuk op hun psyche. Ze geloven dat ze niet naar het paradijs gaan als ze worden gedood door vrouwen. Dat is de reden dat ze vluchten als ze vrouwen zien. Ik zag dat persoonlijk aan het Celaga-front. Wij controleren hun radio-oproepen. Als ze de stem van een vrouw horen door de radio, worden ze hysterisch."

Kortom, terwijl er Turkse burgers zijn in de IS gelederen, neemt het aantal mannen en vrouwen toe die vanuit Turkije toetreden naar de YPG en de YPJ. Tegengestelde krachten uit Turkije botsen met elkaar op de grens. Wanneer je de troebele relaties van de Turkse regering met de verschillende spelers van de Syrische crisis daaraan gaat toevoegen, is het niet moeilijk om te zien dat deze oorlog steeds meer een Turkse oorlog wordt.

Bron: Kobani is becoming Turkey's war - Al-Monitor: the Pulse of the Middle East