(homepagina)

Waarom Jordanië niet meer Palestijnen wil

door Khaled Abu Toameh - 18 augustus 2014

Door het onjuist behandelen van de Palestijnen en hen te beroven van hun fundamentele rechten, drijven Jordanië en andere Arabische landen hen zo in de open armen van de extremisten, vooral islamitische groeperingen zoals de Moslim Broederschap en Hamas.

Het is geen geheim dat veel Arabische landen de Palestijnen verachten en hen onderwerpen aan apartheidswetten en strenge veiligheidsmaatregelen die hen de meest fundamentele rechten ontzeggen.

De onjuiste behandeling van Palestijnen onder de handen van hun Arabische broeders is een onderwerp dat zelden in het Westen door de mainstream media wordt genoemd. De meeste journalisten kijken liever de andere kant op wanneer in een verhaal het anti-Israël-perspectief ontbreekt.

Een verhaal is alleen groot wanneer Israël de arrestaties doet, hen doodt of deporteert.

Als Arabische landen zoals Jordanië, Syrië en Libanon zich tegen de Palestijnen keren, dan kiezen de buitenlandse journalisten ervoor om hun kop in het zand te steken. Iets dergelijks was het geval met Jordanië bij de onjuiste behandeling van de Palestijnse meerderheid door het koninkrijk.

Het dilemma van Jordanië is dat als het meer Palestijnen in het land toelaat, het koninkrijk, dat reeds een Palestijnse meerderheid heeft, zou worden omgevormd tot een Palestijnse staat. Maar door het onjuist behandelen van de Palestijnen en hen te beroven van de fundamentele rechten, drijven Jordanië en andere Arabische landen hen in de open armen van de extremisten, vooral islamitische groeperingen zoals de Moslim Broederschap en Hamas.

De Jordaniërs hebben duidelijk gekozen om een andere optie te volgen, wat betekent het zo veel mogelijk de Palestijnen weghouden uit het koninkrijk. Voor wat koning Abdullah betreft, is het beter de Palestijnen buiten het koninkrijk geradicaliseerd te hebben dan om ze toe te laten in het koninkrijk, waar ze hem meer problemen zouden geven.

De Jordaniërs zien de Palestijnen als een "demografische bedreiging" en zijn voortdurend op zoek naar een oplossing voor dit probleem. De grootste angst van Jordanië is dat het koninkrijk op een dag zal zijn uitgegroeid tot een Palestijnse staat. Jordaanse autoriteiten lijken vastbesloten hun uiterste best doen om een dergelijk scenario te vermijden, zelfs als dat betekent dat ze worden veroordeeld door de mensenrechtenorganisaties.

Maar de Jordaniërs weten dat VN-organisaties niet van plan zijn om hen te veroordelen als ze Palestijnen deporteren of hun burgerschap intrekken. Jordanië wil haar Palestijnse probleem rustig oplossen ver weg van de schijnwerpers.

Een reeks maatregelen genomen door de Jordaanse autoriteiten in de afgelopen drie jaar diende als een indicator van Ammans toegenomen bezorgdheid over de Palestijnse "bedreiging". Deze maatregelen omvatten het intrekken van de nationaliteit van veel Palestijnen en het onder dwang deporteren van anderen die op de vlucht zijn vanuit Syrië.

Ironisch genoeg zeggen de Jordaniërs dat deze maatregelen zijn bedoeld om de Palestijnen te helpen. Jordanië wil dat de Palestijnen geloven dat ze door hen te beroven van hun fundamentele rechten en hen te deporteren uit het koninkrijk, dat iets goeds is voor de Palestijnse zaak. De Jordaniërs zeggen dat ze niet begrijpen waarom de getroffen Palestijnen niet ingenomen zijn met de anti-Palestijnse maatregelen.

Hoe kunnen de Jordaniërs hun anti-Palestijnse beleid rechtvaardigen? Door te stellen dat, indien zij de Palestijnen steunen en hen zouden voorzien van onderdak en paspoorten, dit de Israëlische belangen zou dienen.

"We willen geen Israëlisch hulpmiddel zijn voor het opnieuw vestigen van Palestijnen die naar Jordanië komen, door hen een burgerschap te verlenen", aldus de voormalige Jordaanse minister van Binnenlandse Zaken Nayef Al-Qadi. "Daardoor zouden we aan de Palestijnen vertellen Palestina maar te vergeten."

Al-Qadi heeft een belangrijke rol gespeeld bij het opstellen van het beleid van de intrekking van het Jordaanse staatsburgerschap voor de Palestijnen, hij was ook gekant tegen het verlenen van staatsburgerschap aan de kinderen van de Jordaanse vrouwen die getrouwd zijn met Palestijnen of anderen met niet-Jordaanse nationaliteiten.

"Waarom noemen ze hen niet de kinderen van de mannen die getrouwd zijn met Jordaanse vrouwen? Waarom hebben deze kinderen niet de nationaliteit van hun vaders? We hebben ongeveer 500.000 Jordaanse vrouwen die getrouwd zijn met niet-Jordaniërs. Als we dat vermenigvuldigen met 3 of 4, kunnen we dit land overdragen aan Israël en weggaan. We hebben dan niets meer hier."

De poging van de voormalige Jordaanse minister om deze straf te rechtvaardigen, kwam kort nadat Human Rights Watch een rapport uitbracht met details over Jordanië betreffende de onjuiste behandeling van Palestijnse vluchtelingen uit Syrië, getiteld: "Niet welkom: Jordaanse Behandeling van Palestijnen die ontsnappen uit Syrië," aldus het rapport, dat weinig aandacht heeft gekregen in de internationale media, waarin ze de Jordaniërs beschuldigen van de schending van hun internationale verplichtingen.

 

De "Cyber City" een vluchtelingenkamp in Jordanië, waar Palestijnen worden vastgehouden. (Bron van de afbeelding: ICRC)

Helaas voor de Palestijnen (maar gelukkig voor de Jordaniërs) werd dit vernietigende rapport tegen Jordanië uitgebracht op 7 augustus, op een moment dat de aandacht van de wereld was gericht op de oorlog tussen Hamas en Israël.

Volgens het rapport heeft Jordanië een duidelijke schending gepleegd van de internationale verplichtingen, door de toegang te weigeren of onder dwang Palestijnse vluchtelingen te deporteren die ontsnapt uit Syrië. "Jordanië heeft officieel de toegang verboden voor Palestijnen uit Syrië sinds januari 2013 en heeft onder dwang meer dan 100 gedeporteerd die erin slaagden om het land binnen te komen sinds medio 2012, met inbegrip van vrouwen en kinderen," aldus het rapport.

Het rapport citeert Basma, een Palestijnse vrouw uit het Yarmouk vluchtelingenkamp in Syrië, die beschrijft hoe de Jordaniërs haar en de anderen terugstuurden. "Ze vertelden ons: 'U bent Palestijns, en het is niet toegestaan om naar binnen te gaan,'" zei ze. "Ze namen ons mee in een bus en zetten ons af aan de Syrische kant van de grens om 2 uur in de nacht."

Een andere Palestijnse vluchteling uit Damascus, de 47-jarige Abdullah, werd als volgt geciteerd: "Toen we de grens overstaken, begon het Jordaanse leger op ons te schieten. We zijn allemaal plat op de grond gaan liggen om te voorkomen dat het geweervuur ons trof. Na enkele ogenblikken kwamen twee vrachtwagens met legerofficieren bij ons, en voordat we wisten wat er gebeurde schoot een legerofficier vijf van ons in de benen. We probeerden niet eens te vluchten."

Gedurende de afgelopen drie jaar heeft Jordanië miljoenen Syrische vluchtelingen ontvangen. Maar als het gaat om Palestijnen, is het een ander verhaal.

De Jordaniërs zijn niet bang voor de Syrische vluchtelingen, omdat ze weten dat zodra de crisis voorbij is, ze naar hun land en naar hun huizen zullen terugkeren. In tegenstelling tot de Palestijnen zijn de Syriërs niet op zoek naar het Jordaanse staatsburgerschap of een nieuw leven in het koninkrijk. De Syriërs zien hun aanwezigheid in Jordanië als een tijdelijke situatie.

Er is ook geen gesprek over het transformeren van Jordanië tot een "Syrische staat", in tegenstelling tot oproepen en creëren van een thuisland voor de Palestijnen in het koninkrijk. Als zodanig is dat het probleem dat de Jordaniërs hebben met de Palestijnen, niet met Syriërs of andere Arabieren.

Fayez Tarawneh, hoofd van het koninklijke hof en oud-premier, verdedigde de anti-Palestijnse maatregelen in een vergadering met Human Rights Watch vorig jaar. Hij zei dat er een grote toestroom is van Palestijnen uit Syrië die het demografisch evenwicht van het koninkrijk zou veranderen en instabiliteit veroorzaken.

De mensenrechtenorganisatie zei dat als gevolg van het beleid van de Jordaanse overheid, veel Palestijnen uit Syrië niet de juiste verblijfspapieren in Jordanië hebben", waardoor ze kwetsbaar zijn voor uitbuiting, arrestatie en deportatie."

Als dat zo blijft, "zullen Palestijnen zonder papieren uit Syrië geen bescherming of herstel durven zoeken van de Jordaanse regering tegen uitbuiting of andere misstanden."

Jordanië, Libanon en Syrië kunnen hun onrechtmatige praktijken tegen Palestijnen voortzetten zonder zich zorgen te maken over de reactie van de internationale gemeenschap. Niemand gaat de straten op in de Amerikaanse en Europese steden om de Arabieren te veroordelen voor het mishandelen van Arabieren.

Bron: Why Jordan Doesn't Want More Palestinians

printen??? spaar papier en inkt.