Israëls oorlog met de Moslimbroederschap
22 juli 2014 - door Daniel Greenfield
Ondanks de kreten van woedende demonstranten die zwaaien met kartonnen borden, die gekleurd zijn met wat nep bloed, is er geen etnische zuivering gaande in Gaza. Niet meer in ieder geval dan dat het er was toen de VS begon met hun bombardementen op de Taliban.
De laatste daad van etnische zuivering was die welke plaatsvond in de zomer van 2005, toen de Israëlische regering toegaf aan de internationale druk door alle Joden gedwongen uit de Gazastrook te verwijderen. Zelfs de doden werden opgegraven.
De media kwamen in het geweer toen Israël 400 Hamasterroristen had uitgezet, maar ze hadden niets anders dan alleen maar applaus voor de gedwongen etnische zuivering van de duizenden Joodse families. De synagogen die ze achterlieten werden in brand gestoken, ook dat kreeg het applaus van dezelfde media die nu de ether vullen met hun nep verontwaardiging.
CNN beschreef een synagoge als: "zeer controversieel omdat het een Joodse synagoge is." De Los Angeles Times schreef over de moslimuitbarstingen in "hun woede over de bezetting door het gooien van afval naar de synagoges." "Jongeren staken synagogen en andere symbolen van de gehate bezetting in brand," krabbelde de London Times neer. The Age probeerde het wat poëtischer met "Brandende synagoge verlicht de Gaza-dageraad".
De Nazi-Minister van Propaganda had zoiets geschreven onder soortgelijke omstandigheden: "Ik wil terugkeren naar mijn hotel en een gloed zien zo rood als bloed: de synagoge staat in brand." De mainstream media had het onderscheid tussen zichzelf en de Kristallnacht-propaganda van Joseph Goebbels uitgewist.
De etnische zuivering van Joden uit de Gazastrook maakte de Hamas-overname mogelijk. Het huidige conflict is geworteld in deze tragische daad van verzoening.
En niet alleen de Joden zijn het slachtoffer geworden.
Onder de heerschappij van de Moslimbroederschap werd de christelijke bevolking van Gaza gehalveerd. De Baptisten verdwenen bijna geheel, nadat een christelijke boekhandel tweemaal werd gebombardeerd en de manager werd doodgeknuppeld en neergeschoten.
Wat is er gebeurd met de christenen van Gaza is hetzelfde ding dat er met de christenen in het Midden-Oosten is gebeurd onder de islamitische regels. Terwijl de media zich aan het concentreren is op Gaza, heeft ISIS net de etnische zuivering geklaard onder de christenen van Mosul door te eisen dat de niet-islamitische bewoners van deze Iraakse stad zich bekeren tot de islam, de Jizya betalen, of sterven.
ISIS is de neef van Hamas. Beide organisaties zijn uitwassen van de Moslimbroederschap. De huidige leider Abu Musab al-Zarqawi kwam voort uit de Moslimbroederschap en is de man achter Al Qaeda in Irak. Oorspronkelijk werd hij vrijgelaten uit een Jordaanse gevangenis door de gunst te winnen van de lokale Moslimbroederschap.
Toen Zarqawi uiteindelijk werd gedood, heeft Hamas een verklaring afgegeven en rouwde over hem als "een martelaar van de natie". Demonstranten in Gaza eisten wraak voor zijn dood. Het islamitische Action Front, de politieke arm van de broederschap in Jordanië, heeft openlijk haar bewondering uitgedrukt voor de massamoordenaar.
ISIS, Hamas en de Egyptische Moslimbroederschap, zij hebben alle drie de christenen verdreven in gebieden die onder controle staan van hun Jihad-strijders. Hamas' aanval op Israël is ingegeven door dezelfde xenofobe impuls.
Hamas doet met de Gaza wat ISIS doet met Mosul door het langzaamaan te transformeren in een terroristische sloppenwijk in oorlog met de rest van de wereld, totdat het een Qaeda wordt, een basis, het islamitische equivalent van een op Liberation Theology gebaseerde gemeenschap.
Christenen, Joden en andere minderheden overleven dit proces niet. Hun enige optie is om te vluchten of vechten.
Wanneer Israël zich terugtrekt na deze laatste ronde van gevechten, zal Gaza meer moslim worden als ooit. Maar onder Hamasregels zal het niet lang duren totdat het gezuiverd is van christenen, zoals het reeds van Joden gezuiverd is.
En dat is een echte etnische zuivering.
Genocide is niet het lege theater, dat uitgespeeld wordt door Hamas en de media en sociale media bondgenoten. Het is niet: terroristische groeperingen met de lancering van raketten, met gebruik van menselijke schilden, en vervolgens met scènes uit Final Destination 4 als de Israëlische wreedheden.
Het is de uitroeiing van een minderheid uit de hele bevolking. Het is wat er gebeurt als synagogen en kerken verdwijnen en worden vervangen door moskeeën.
Het uiteindelijke doel van Hamas is de voltooiing van Artikel 7 van het Handvest dat uitziet naar de genocide op de Joden, zoals "de Joden verbergen zich achter stenen en bomen, die zullen roepen: 'O moslims! Er is een Jood verborgen achter mij, kom om hem te doden!'"
Of zoals de secretaris-generaal van de Moslimbroederschap al lang geleden heeft uitgeroepen: "de zionistische kwestie is slechts een joods vraagstuk met alles wat het woord betekent."
In tegenstelling tot Israëls chirurgische aanvallen op de activa van Hamas, is dit genocide; en het is het regionale eindspel van de Arabische moslimveroveraars en kolonisten.
Hamas is niet de vervolgde minderheid in een aanval tegen de onderdrukkers. Het is een buitenpost van een suprematistische soennitische moslimmeerderheidsorganisatie die de minderheden in de hele regio terroriseert. Haar missie is het doorgaan met het project van de duizend jaren van het islamitische kolonialisme met het vernietigen van inheemse culturen en religies.
De Joden van Jeruzalem, evenals de christenen van Mosul, staan in de weg. Het Handvest van Hamas maakt haar genocidale missie duidelijk. Maar elke islamitische groep waarvan het de missie is om de absolute regel van de Islam op te leggen, is vóór etnische zuivering van de niet-islamitische en zelfs de moslimbevolking.
De echte genocide in Gaza en in heel het Midden-Oosten wordt gepleegd door moslims tegen de niet-moslims, met de medeplichtigheid van de Westerse media en regeringen. Er waren geen VN-resoluties toen de Joden etnisch werden gereinigd uit Kfar Darom in Gaza en uit delen van Jeruzalem in 1948 door de moslims.
Het Moslimbroederschap-bataljon viel het Dorp van Kfar Darom aan en vijfenveertig Israëlische militieleden moesten 400 mannen, vrouwen en kinderen beschermen. De aanvallen van de broederschap werden teruggeslagen met vastberaden weerstand, tot de jihadisten gedwongen werden om terug te trekken met achterlating van zeventig dode mannen uit hun gelederen.
Nadat het dorp aangevallen werd door het Egyptische leger en luchtmacht, moest het voor decennia worden verlaten, totdat Israël het grondgebied bevrijdde waarop het had gestaan. Toen verklaarden de diplomaten en verslaggevers die nooit iets hadden gegeven om het kleine dorp ervóór, plotseling dat Kfar Darom een nederzetting was en dat de Joden die er leefde bezetters waren voor een hervestiging in het land dat moslims in 1948 hadden veroverd.
Toen Kfar Darom opnieuw etnisch werd gereinigd in 2005, juichten de media en de diplomaten. Hamas-leider Mahmoud Zahar de Kfar Darom betrad de synagoge en maakte er aanspraak op in de naam van de islam.
Er waren geen resoluties of boycots toen de Joden uit Oost-Jeruzalem werden uitgedreven in 1948 en de Joodse wijk werd opgeblazen door een moslimcommandant die zei: "Voor het eerst in duizend jaar blijft er niet een enkele Jood in de Jodenbuurt." Maar wanneer Israël het bevrijdt en Jeruzalem herenigt in 1967, werden de Joden die weer naar hun eigen stad trokken, in een van de oudste steden in de wereld, gehekeld als "kolonisten".
Het internationale beginsel dat universeel is aangenomen, is dat wanneer moslims een plaats veroveren, het permanent aan hen toebehoort, zelfs al hebben zij het slechts een paar decennia daarvoor veroverd. Moslims hebben altijd superieure rechten boven christenen, Joden of welke andere niet-islamitische groep in hun eigen land of in een ander land.
Dit beginsel wordt erkend als legitiem, zodat de etnische zuiveringen kunnen worden uitgevoerd door ISIS of Hamas. Het heeft een moslim privilege in zich, tot aan het punt van genocide. Terwijl de media over Gaza jammeren, blijven de moslimcampagnes met de etnische zuiveringen doorgaan in Syrië, Nigeria en Irak en een dozijn andere plaatsen.
Israël is uitgegroeid tot een brandpunt in de regio, omdat het de enige plek is waar een gewapende niet-islamitische minderheid kundig is geweest om stand te houden tegen de moslimgenocide. Israël heeft de krachten van de Moslimbroederschap in Gaza bevochten sinds de Holocaust. Haar soldaten strijden, zodat deze krachten, die de etnische zuivering uitvoeren onder de christenen en de Joden van het Midden-Oosten, Israël niet bereiken.
Bron: Israel’s War with the Muslim Brotherhood | FrontPage Magazine