ISIS: een club ware moslims

Overgenomen van het Katholiek Nieuwsblad 12 september 2014 door Raymond Meijer.

ISIS, de organisatie die een islamitische staat wil vestigen, schrijft geschiedenis met bloed.

Zijn doel is een kalifaat te stichten waar Koran en sharia leidend zijn, een gebied dat gezuiverd is van ongeloof. Om dit te bereiken, moet de gelovige moslim strijden, een 'strijd op de weg van Allah', de jihad fi sabil Allah. Allahs profeet heeft de opdracht gekregen de mensheid te bestrijden tot iedereen zich tot de islam heeft bekeerd. De jihad is een plicht voor elke moslim (cf. Koran soera 2, vers 216). Er is geen sprake van eigen keuze. Niemand is van de strijd uitgezonderd. "Allah zal de strijders boven stilzittenden doen uitblinken door een grote beloning" (cf. Koran soera 4, vers 95). Zo voert ISIS de strijd om de heidenen tot het ware geloof, de islam, te brengen.

De grondslag
Velen, onder wie veel moslims, beschouwen ISIS als een organisatie van bloeddorstige criminelen, die in hun landen 'geradicaliseerd' zouden zijn door zogenaamde 'haatpredikers', geestelijken die een gewelddadige en onverdraagzame weg voorspiegelen. Zij zouden de islam 'misbruiken' voor hun misdadige activiteiten. Voor velen zijn de moordpartijen van ISIS een teken dat hier geen geloof aan ten grondslag kan liggen, dat de islam geen rol kan spelen. Maar is dat waar? Worden we niet voortdurend misleid of voorgelogen?
Uit de Koran blijkt het volgende: ISIS is volledig islamitisch. De jihad is een plicht en door Allah zijn verschillende manieren aangewezen om in de jihad te doden en te martelen: kruisigen, met zwaarden houwen op de nekken, onthoofden, afhakken van vingers en ledematen. Nadat de ongelovigen zijn vermoord of het land uitgejaagd, mogen land, dorpen en huizen worden bezet.

Op de voet
Hier is de grondslag van de praktijken van ISIS duidelijk te herkennen, die door Allah zelf is gegeven. Het moge duidelijk zijn dat ISIS-jihadisten ware moslims zijn die de voorschriften van de islam nauwgezet volgen en dat de 'haatpredikers' ware moslims zijn die Allahs verlangens goed onder woorden brengen. Op de vraag wie de besten der mensen zijn, antwoordde de profeet: mijn gelovige jihadisten. De jihad is de meetlat voor het geloof van de moslim. De jihad is heilig voor gelovigen en strijders. De jihad is de kern van de islam.
De profeet heeft gezegd dat gelovigen jihad voeren met de tong en het zwaard. Maar van de verschillende vormen van jihad is die met het zwaard de beste, want dan wordt de islam het best verspreid en kan een islamitische staat worden gecreëerd. De weg naar het paradijs is slechts open voor de strijders met het zwaard. Ook hier volgt ISIS het geloof op de voet.

Speldenprikken
In Europa hebben politici en journalisten lange tijd het ware gezicht van de jihadisten niet willen zien. Waarschuwingen werden in de wind geslagen en als uitingen van 'islamofobie' afgedaan. Daarentegen werd aan de eisen van moslims vaak kritiekloos gehoor gegeven.
Toch is de problematiek omvangrijk. Moslims uit verschillende delen van de wereld, verenigd in het geloof, vormen omvangrijke minderheden in Europese landen. Er wordt geen oorlog gevoerd. Wel wordt veel propaganda gemaakt, waarmee ongelovigen worden verleid zich over te geven aan de islam of op zijn minst sympathie op te brengen. Soms worden speldenprikken uitgedeeld, met moordaanslagen of bomaanslagen. Op sommige plaatsen, zoals Frankrijk, Groot-Brittannië en België, ontbranden regelmatig kleine jihadistische conflicten. De tactiek is de niet-islamitische meerderheid van de bevolking zo sterk onder druk te zetten en angst in hun harten te zaaien opdat alle eisen worden ingewilligd.

Niet gek
Ook de gang van veel Europese moslims naar de slagvelden in Syrië en Irak is door de Koran geïnspireerd. De moslim is met alle geloofsbroeders verbonden, waar ook ter wereld. Hij hoeft zich in de strijd niet alleen te voelen. Zij zijn Al-Mourabitoun, de verbondenen (cf. Koran soera 3, vers 200). Deze verbondenheid is de achtergrond van de gang van moslims naar de islamitische slagvelden. Zij zijn ware gelovigen die de voorschriften van Allah en zijn profeet nauwgezet volgen. Zij komen de broeders te hulp, daarbij gehoorzamend aan de oproep van Allah. Syrië was het eerste slagveld waar veel Europese moslims verschenen. Dat commentatoren en politici denken dat de jihadisten gek of geradicaliseerd zijn, is onzinnig en een belediging voor deze Mourabitoun. Zij zijn ware moslims. Van radicalisatie of extremisme is geen sprake, want de jihadisten volgen de voorschriften van Allah en zijn profeet op de voet, met de Koran in de hand. Zij zijn recht in de leer, niet gek. Nogmaals, de jihad, zoals die van ISIS, is volledig door de islam geïnspireerd.

Aanpakken?
Door de jihadistische activiteiten van ISIS en de gang van veel Europese moslims naar de slagvelden in Syrië en Irak zijn politici en journalisten enigszins uit een kwade droom wakker geworden. Nu worden veel plannen op tafel gelegd onder de noemer "We Moeten Dit Hard Aanpakken". Prachtige woorden, maar wat gaat men aanpakken? Gaat men weer, zoals vanouds, vermeende sociaaleconomische problemen aanpakken? Of gaat men nu eindelijk naar de kern van de zaak: de islam? Ook de moslimgemeenschap kan een stap maken in de richting van een oprecht vreedzaam samenleven met niet-moslims, door een begin te maken met kritische zelfreflectie. Het spreekwoord luidt: "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden." Hopelijk nemen opiniemakers, politici, burgers en journalisten dit spreekwoord ter harte.

Raymond Meijer is lezer te Amsterdam.