De "zege" van Hamas

door Bassam Tawil | 27 augustus 2014

Wat triest is, is dat de inwoners van Gaza nog niet in staat zijn geweest om zich te bevrijden van het juk van Hamas.

Een Arabisch spreekwoord zegt: "Eerst sloeg hij mij, dan, voordat ik hem kon beschuldigen, klaagde hij mij aan." De betekenis: "Het begon allemaal toen hij mij terugsloeg."

Dezer dagen vindt elke trouwe Palestijn het erg frustrerend om naar Hamas te luisteren, naar het opscheppen over de grote overwinning tegen de Joden in Albunyan Almarsus, wat de Israëli's Operatie Protective Edge noemen, terwijl ze dan tevens klagen dat de Joden oorlogsmisdaden hebben begaan in Gaza.

Deze klachten herinneren aan de zielige manier waarover Arabieren beschikken om zich ervan te overtuigen dat ze elke oorlog, waarin de Israëli's hen versloegen, toch hebben gewonnen.

Er is niets meer bizar dan de klachten van Hamas over de "oorlogsmisdaden" waarvan ze Israël beschuldigen. Volgens artikel 7 van het handvest van Hamas heeft de Hamas-beweging een religieuze en nationale plicht om alle Joden in Palestina te vermoorden - en op veel andere plaatsen:

"Het uur van de beslissing zal niet komen totdat de moslims tegen de Joden vechten en hen doden, zodat de Joden zich achter rotsen en bomen verbergen, en elke boom en steen zal zeggen: 'O moslim, o dienaar van Allah, er is een Jood achter mij, kom en dood hem.'"

Artikel in het Hamas-handvest 7 is overgenomen uit een citaat van Mohammed in de Hadith Bukharu Volume 4, Boek 52, Nummer 177:

Door het hele bestaan van Hamas heen, heeft men gestreefd naar de uitvoering van deze taak, het doden en verminken van duizenden Israëli's via deze weg.

Maar de echte massale aanval tegen Israël, volgens de gevangen genomen Hamasleden die door de IDF werden ondervraagd, was niet gepland voor juli, maar voor eind september, aan de vooravond van het Joodse Nieuwjaar, wanneer honderden terroristen met het dragen van IDF-uniformen uit de tunnels zouden komen om honderden Israëli's te vermoorden of te ontvoeren.

Hamas werd gedwongen om eerder te handelen, zo lijkt het, nadat het leger van de Egyptische president, Abdel-Fattah al-Sisi, de Hamas smokkeltunnels langs de Egyptische grens met Gaza vernietigde. Hamas werd langzaamaan gewurgd. Zelfs de meest recente betaling van $30.000.000 beloofd door de terroristen-financier Qatar heeft nooit de Gazastrook bereikt..... De fondsen bleven echter in Ramallah.

Hamas had nog een ander plan: de PA-verkiezingen winnen, en dan de controle ontnemen, en Fatah en Mahmoud Abbas op de geschiedenis-vuilnisbelt gooien. Als de nationale eensgezindheidsregering zou worden gebruikt voor een door Hamas geleide paleisrevolutie op de westelijke Jordaanoever, vergelijkbaar met die in de Gazastrook in 2007.

Toen dan de datum van de verkiezingen dichterbij kwam, ontvoerde en vermoorde Hamas de drie joodse tieners, maar die men wilde gebruiken om alle Palestijnse gevangenen in de Israëlische gevangenissen te bevrijden - allemaal handelingen die de populariteit van Hamas zou verhogen in de westelijke Jordaanoever, wat zou zorgen voor een verkiezingsoverwinning.

Het resultaat van de ontvoering was echter dat de IDF de Operatie Brothers Keeper lanceerde.

Deze operatie gaf extra druk op Hamas, dat begon met het bombarderen van Israëlische dorpen en steden met raketten, en vervolgens een aantal terroristische eenheden door de tunnels heen Israël instuurde, kennelijk in de hoop van een soort van etalage-aanval. Sommige van de terroristen slaagden in het doden van IDF-soldaten.

Hamas was erin geslaagd Israël op te schrikken, tot op het punt waar 80.000 reservisten werden opgeroepen. Hamas is er zelfs in geslaagd om te veroorzaken dat buitenlandse luchtvaartmaatschappijen stopten met vliegen naar de internationale luchthaven van Israël gedurende drie dagen, wat de Hamas-leiderschap in een staat van euforie bracht, wat hen leidde tot het opvoeren van nog meer raketaanvallen tegen de Israëlische burgerbevolking.

In het licht van de raketaanvallen en de terroristische tunnels, waarvan er slechts enkele bekend waren bij de Israëlische inlichtingendienst, had de Israëlische premier Benyamin Netanyahu geen andere keuze dan een militaire actie toe te staan. Hij aarzelde en probeerde een militaire reactie te vertragen. Hij stelde een nieuwe wapenstilstanden voor, de ene na de andere. Helaas voor de burgerbevolking van Gaza, de leiders van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad zagen de opmerkingen van Netanyahu aan voor tekenen van zwakte.

De Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad leiders voerden hun oorlog vanuit de diepe ondergrondse bunkers, onder de hoge gebouwen en onder het Gaza Al-Shifa ziekenhuis.

Het waren de Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad leiders, niet de Israëli's, die de oorlogsmisdadigers waren. Het waren deze Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad leiders die verantwoordelijk zijn voor de burgerslachtoffers van meer dan tweeduizend inwoners van Gaza, terwijl zij veilig verborgen waren en beweerden dat ze shaheeds [martelaars] wilden worden.

Terwijl de Hamas-leiding de Gaza-burgers hun bittere lot lieten ondergaan, gebruikten de Israëli's thuis de veilige kamers die zij hadden gebouwd voor hun burgers en hun Iron Dome luchtverdediging systeem om hun eigen burgers te beschermen. Niet alleen vertrouwend op het Iron Dome, heeft het IDF ook infanterie-eenheden naar het front in de Gazastrook gestuurd om het Israëlische thuisfront te beschermen.

De tunnels in Israël werden opgeblazen; de raketten die gesmokkeld werden uit Iran, Syrië, Libanon en Korea werden geneutraliseerd; duizenden burgers werden gedood en tienduizenden Gaza-huizen werden verwoest, en toch blijft de Hamas-leiding de overwinning claimen.

Wat triest is, is dat de inwoners van Gaza er niet in geslaagd zijn om zich te bevrijden van het juk van Hamas, en dat de wereld nog steeds deze problemen met de Palestijnen niet werkelijk lijkt te begrijpen.

Nog belangrijker is dat het lijkt of de wereld ook niet begrijpt dat Hamas, net zoals ISIS en de Moslim Broederschap, niet in een vacuüm zit. Het is een radertje in het radicale islamitische wiel dat de Arabisch-islamitische wereld bedreigt, en reeds een positie heeft verworven in de grote steden van Europa. Hamas en de Moslim Broederschap zijn de petrischaaltjes van de politieke islamisten die een bedreiging voor de wereldorde vormen.

De Yezidi's in Irak op de berg Sinjar zijn in 2014 de reïncarnatie van de Armeniërs op Musa Dagh in 1915, en ze wijzen op wat er op de loer ligt voor Europa als de islam maar krachtig genoeg is binnen de Europese grenzen.

De radicale islam in Europa en in de wereld is in het algemeen zo sterk dat zelfs de recente pogingen in Engeland om de Moslimbroederschap als een terroristische organisatie aan te wijzen is mislukt. Hoe kan welke verantwoordelijke regering dan ook hebben toegestaan dat dit gebeurt?

De westerse wereld lijkt ook niet te begrijpen dat het, ofwel dat het onbekwaam moet maken of geheel neutraliseren, de landen die het islamitisch terrorisme financieren - zoals Iran, Qatar en Turkije - ondanks de financiële en veiligheidsbelangen van de Verenigde Staten. Het is onverantwoord om veiligheid blijven aanbieden door het maken van Faustiaanse koopjes met landen die agressief bezig zijn om je te willen vernietigen.

Daarom is het heel vreemd dat, toen de Israëlische ambassadeur bij de VN onlangs Qatar definieerde als een terrorisme sponsorende staat, die Hamas financierde voor het bewapenen en de bouw van haar terroristische tunnels, Mary Harf, woordvoerster van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, dit haastig ontkende. Harf beweerde dat, integendeel, Qatar hielp om een rechtvaardige oplossing voor het Palestijns-Israëlische kwestie te vinden. En de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, probeerde zelfs om Israël Qatar en Turkije aan te smeren als bemiddelaars bij de onderhandelingen met Hamas, hoewel hij heel goed wist dat beide landen belangrijke aanhangers zijn van Hamas in haar terroristische activiteiten tegen Israël.

Als een Palestijn die uiteindelijk een echte en duurzame vrede wil zien in de regio, geloof ik dat het de verantwoordelijkheid van de Verenigde Staten is en hun gematigde Arabische en islamitische bondgenoten om de Palestijnen te vertellen dat ze moeten stoppen om hun volk op te hitsen, samen met de droom van het vernietigen van Israël door demografisch "terugkerende vluchtelingen", en in plaats daarvan ervoor te zorgen dat de afstammelingen van de oorspronkelijke Palestijnse vluchtelingen, ten slotte, kiesgerechtigd zijn in de landen waar ze momenteel wonen.

Vooral voor de Amerikanen is het nodig om de steun in te dammen die Hamas en andere terroristische groepen ontvangen van Qatar ten behoeve van het terrorisme. Het is verder belangrijk om te eisen dat Qatar gaat stoppen met het ondersteunen van het wereldwijde islamitische terrorisme, met name Hamas, en gaat staken het non-stop aanzetten tot anti-Israël en anti-Egypte aansporingen op haar televisiestation Al-Jazeera. Hamas weet dat het verzekerd is van de steun van Qatar en Turkije en dat maakt het voor hen mogelijk om veilig wapenstilstand na de wapenstilstand te schenden en vervolgens onlogische eisen te stellen bij de gesprekken in Cairo.

Hamas maakt de absurde bewering dat het de "overwinning" heeft behaald in de Operatie Protective Edge en dat het derhalve de termen dicteert aan Israël. In feite heeft Hamas niet gewonnen; Hamas werd zwaar verslagen. Het handhaven van de illusie dat Hamas won is slechts het toelaten van een hervatten van de beschietingen en het bedreigen van Israël - en het zijn de Palestijnse mensen die de prijs betalen.

Cato de Oudere sprak aan het eind van elke toespraak: "Carthago delenda est" - "Carthago moet vernietigd worden". Dat is de enige manier waarop er vrede zal zijn.

Bassam Tawil is een leraar, gevestigd in het Midden-Oosten.

Bron: Hamas's "Victory"