Sorry om u eraan te herinneren, maar Golda Meir had gelijk
deel I van IV
door Burak Bekdil | 27 augustus 2014
Hamas-woordvoerder Sami Abu Zuhri zei: "Alle Israëliërs zijn legitieme doelen." Wat zou het Palestijnse dodental zijn geweest als Netanyahu's woordvoerder zou verklaren dat alle Palestijnen legitieme doelwitten zijn?
De romantiek van de Underdog-natie vertelt ons dat Israël niet moet reageren als ze onder raketaanvallen ligt, omdat het in staat is deze raketten te onderscheppen.
1. In juni, toen er geen bommen en raketten vlogen tussen Israël en de door Hamas gecontroleerde Gazastrook, werden de drie Israëlische tieners, Gilad Shaar, Eyal Yifrach en Naftali Fraenkel, ontvoerd. Achttien dagen later werden hun lichamen gevonden.
2. De ontvoering was een reden tot feest in de Gazastrook, waar de menigten juichten.
3. Na de moord op de Israëlische tieners verdween een jonge Palestijn Mohammed Abu Khdeir, die later werd gevonden en op brute wijze bleek te zijn vermoord. Israël handelde snel en arresteerde zes radicale Joden als daders, van wie er drie hun misdaad bekenden. Israël bestempelde de moordenaars als moordenaars.
4. Toen kwam de gebruikelijke oorlog. Hamas verborg niet dat het voorraden heeft en raketten lanceert te midden van concentraties Palestijnse burgerbevolking, en gebruik maakt van de inwoners van Gaza, vaak oudere vrouwen of kinderen als menselijk schild, en vuurde (tot 14 juli) meer dan 500 raketten af op Israël, waar de meerderheid van de bevolking binnen het bereik van de raketten ligt.
5. Intussen zei de Hamas-woordvoerder Sami Abu Zuhri: "Alle Israëliërs zijn legitieme doelen." Wat zou het Palestijnse dodental zijn als Netanyahu's woordvoerder verklaarde dat alle Palestijnen legitieme doelwitten zijn? Maar nee, het cliché en de romantiek van de Underdog-natie vertelt ons dat Israël niet moet reageren als ze onder raketaanvallen ligt, omdat het in staat is deze raketten te onderscheppen.
Maar zou bijvoorbeeld Erdoğan, die denkt dat een 15-jarige jongen een terrorist is en dient te worden neergeschoten voor het bezit van een gasfles, meer dan 500 raketten door het Turkse luchtruim tolereren? Zou hij terughoudendheid adviseren als een groep, partij of land verklaarde dat alle Turken legitieme doelwitten zijn? Zou hij het negeren wanneer een groep, partij of land zich het recht toegeëigende om te vechten tot de laatste Turk dood is?
Maar hij heeft eindelijk wat eerlijkheid laten zien en gaf toe: "We zijn nooit neutraal als het gaat om de Palestijnse zaak." Dank u, minister-president, voor het bevestigen van deze columnist toen hij in 2009 schreef dat de Turken als eerlijke bemiddelaars tussen de Arabieren en Israëli's net klonk alsof de Grieken eerlijk bemiddelaars zouden zijn tussen de Turkse en Griekse Cyprioten.
Het is allemaal van hetzelfde, en Erdoğan's retoriek was niet echt eerlijk toen hij zei: "Er zijn geen raketten afgevuurd op Israëlisch grondgebied, want er waren geen Israëlische doden." Ontkende Erdogan een Hamas, die zegt dat het gelukkig talloze raketten afvuurde? Dat er minder Israëlische slachtoffers zijn, betekent niet dat Hamas niet wilde doden; het betekent alleen dat Hamas hen op dat moment niet kon doden.
Bron: Sorry to Remind You, but Golda Meir Was Right - Part I of IV
Deel II:
Een kop op de voorpagina was bijzonder onthullend: Ze (Israël) bombardeerden een moskee in Gaza! Met inbegrip van het uitroepteken!
Een snelle internet zoekactie, als je "moskee bomaanslag sjiieten soennieten" intikt krijg je 782.000 resultaten op 16 juli.
Waarom hebben we geen enkele Turkse stem horen protesteren over de dood van 300.000 moslims in Darfur?
Dan zijn er de proxy jihadisten. In 2012, toen de Iraanse Revolutionaire Garde commandant, Mohammad Ali Jafari, zei: "Iran voorziet de Palestijnse organisaties van de technologie om Fajr-5 en andere raketten te produceren, en ze kunnen ze produceren in grote hoeveelheden." Blijkbaar wil Iran met Israël vechten tot aan de laatste Palestijn. En evenzo de heer Recep Tayyip Erdoğan, de soennitische mullah. Het is een van de zeldzame kwaliteiten waar de soennitische en sjiitische islamisten van voorzien zijn: De obsessie van het bestrijden van Israël op die momenten dat hun soennitische en sjiitische militanten niet bezig zijn om elkaar te vermoorden.
Een recente kop op de voorpagina van de belangrijke Turkse krant Hürriyet, was bijzonder onthullend: Ze (Israël) bombardeerden een moskee in Gaza! Met inbegrip van het uitroepteken! Ja, het uitroepteken, en dat op momenten dat bombardementen op sektarische moskeeën zo routinematig is, dat het niet een centimeter ruimte kan vinden in de kolommen, zelfs niet in islamitische kranten. Een snelle internet zoekactie, als je de woorden intypt "moskee bomaanslag sjiieten soennieten," zou je 782.000 resultaten geven op 16 juli.
Maar nogmaals, het "zij(Israël)-bombarderen-moskee" schok op moslimgezichten is ons niet onbekend. Uit mijn column op 3 juni 2010: "Waarom is Palestina 'een tweede Cyprus' voor de Turken?":
"Maar waarom hebben de Turken een 'Palestijns idool', terwijl de meesten van hen niet eens de Palestijnse gebieden kunnen aanwijzen op een kaart? Waarom steken ze geen vinger op toen bijvoorbeeld de mullahs dissidente Iraanse moslims doodden? Waarom hebben de Turken geen vinger opgestoken toen een niet-islamitische bezetter een miljoen Iraakse moslims doodde? Waarom hebben we geen enkele Turkse stem horen protesteren tegen de dood van 300.000 moslims in Darfur?
"Onbewust (en helaas) tolereert het moslim-Turkse denken het wel als moslims andere moslims doden, maar wil het de wereld op zijn kop zetten als christenen moslims doden; pragmatisch negeert het wanneer te machtige christenen moslims vermoorden, maar het is geprogrammeerd om de wereld op zijn kop te zetten als Joden moslims doden."
Wat anders - iets anders dan die haat - kan twee niet te vergelijken mensen samen brengen in precies dezelfde lijn van denken? Een voorbeeld daarvan is een Egyptische geestelijke met het typische fanatisme van een Egyptische geestelijke; en de andere is een Turks-Koerdische popzangeres die een leven vol schandalen heeft, waaronder drugsgebruik en een veroordeling.
Mohammed al-Zoghbi, de Egyptische geestelijke, zei op 3 mei in een televisie-interview dat "geen enkele Jood op deze aarde zal overblijven." Thema van het tv-programma's was: "De oorlog tegen de Joden, hun vernietiging of de uitroeiing uit hun land." Maar hier komt de grondslag in beeld van de organisatie waarvoor de heer Erdoğan zijn diepe bewondering niet kan verbergen: Hamas.
Het Hamas-handvest is grappig om te lezen. Mijn favoriete gedeelte profeteert: "De Dag des Oordeels zal niet komen totdat de moslims de Joden bevechten, als de (laatste) Joden zich achter stenen en bomen zullen verstoppen. De stenen en bomen zullen zeggen: 'O moslims, o Abdullah, hier is een Jood achter mij, kom en dood hem.'"
De interviewer van al-Zoghbi moet een intellectuele man zijn, aangezien hij de geestelijke vroeg of het gedeelte dat spreekt van bomen en stenen een allegorische uitdrukking was, waarop de heer al-Zoghbi antwoordde: "Wie zegt dat dit een allegorie is (dat bomen en stenen zullen spreken), zit verkeerd. De bomen zullen werkelijk spreken. En de muren ook."
Maar Yıldız Tilbe, de Turks-Koerdische popster, is blijkbaar minder geduldig om te wachten op het moment dat de bomen en stenen de moslims zullen begeleiden om de laatste jood te vinden zodat ze hem kunnen doden. Van haar is een nostalgisch, waarschijnlijk moeilijk-te-vervullen wens, tenzij Arabieren, Turken of haar Koerdische verwanten uitvinder worden van een tijdmachine.
Op haar Twitter-account van vorige week, schreef ze: "God zegene Hitler. Hij deed veel minder (dan hij zou moeten hebben gedaan)." En: "Het zullen de moslims zijn die het einde van de Joden brengen." Waarna de geachte burgemeester van Ankara, Melih Gökçek, antwoordde: "Ik ben blij met jou."
(wordt vervolgd)
Burak Bekdīl, gevestigd in Ankara, is een Turkse columnist voor de Daily News Hürriyet en een medewerker van het Midden-Oosten Forum. Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in iets andere vorm in de Daily News Hürriyet op 16 juli.
Bron: Sorry to Remind You, but Golda Meir Was Right - Part II of IV
