www.wimjongman.nl
UK: Iran lobbyt tegen de sancties
door Samuel Westrop - 21 oktober 2014
Meer dan 800 Iraniërs werden geëxecuteerd tijdens het eerste jaar van president Rouhani's presidentschap.
Vooraanstaande politici, Britse regeringsfunctionarissen en zakenlieden leken echter toch blij te zijn om het Europa-Iran Forum bij te wonen en daar te spreken.
Op 15 oktober werd het Europa-Iran Forum gehouden in het Grosvenor Square Hotel in Londen. Onder verwijzing naar een "verwachte teruggang van de huidige internationale sancties tegen Iran," werd het evenement georganiseerd als een "goede voorbereiding en evaluatie voor handelskader en investeringsmogelijkheden na de sancties."
Foto van het logo voor het Europa-Iran Forum, dat werd bijgewoond door vooraanstaande politici, Britse regeringsfunctionarissen en zakenlieden, en geprezen door het kantoor van de president van Iran.
Sprekers en sponsors van het evenement, die aanwezig waren:
Rouzbeh Pirouz, de vice-president van Iralco, een Iraanse onderneming die onderworpen is aan sancties door de Europese Unie, beschuldigd van directe steun aan "de Iraanse proliferatiegevoelige nucleaire activiteiten". Pirouz zit in het bestuur van de Iraanse Heritage Foundation, een Britse liefdadigheidsinstelling opgericht door Vahid Alaghband, een Iraanse zakenman verbonden met het regime.
Sifiso Dabengwa, de leider van de MTN Group, die door anti-regime lobbygroepen is beschuldigd van te werken aan het "helpen van het Iraanse regime bij het terroriseren en onderdrukken van haar burgers" en "een medeplichtig partner van het Iraanse regime".
Majid Zamani, President van Kardan Investeringsbank, een vooraanstaande Iraanse financiële instelling, waarvan de drie belangrijkste aandeelhouders genoteerd zijn op de sanctielijst van Specially Designated Nationals van het Amerikaanse Ministerie van Financieën. In 2012 heeft de Europese Unie gemeld dat een van de aandeelhouders, de Bank Tejarat, hielp met de financiering van de Atomic Energy Organisation of Iran in haar pogingen om yellowcake uranium te verwerven.
Mohammad Reza Ansari, de voorzitter van Kayson, een Iraanse onderneming die naar verluidt is "aangesloten bij de IRGC [Islamitische Revolutionaire Garde]" en op een lijst staat, die is uitgegeven door de Britse overheid, van bedrijven die mogelijk betrokken zijn bij het Iraanse massavernietigingswapenprogramma. Een rapport van het Centrum voor Strategische en Internationale Studies [CSIS] heeft gesteld dat de Venezolaanse activiteiten van Kayson "onder toezicht staan van het Iraanse Revolutionaire Garde personeel". In 2013 werd Tahmasb Mazaheri, een voormalig gouverneur van de Iraanse Centrale Bank, vastgehouden op een Duitse luchthaven, nadat werd ontdekt dat hij een cheque van $ 70 miljoen bij zich had, die behoorde aan Kayson.
Amir Ali Amiri, de oprichtingspartner van Avarya Capital Ltd, een financieringsmaatschappij voor het sponsoren van het Forum. Avarya heeft geïnvesteerd in de Iran Karafarin Bank en in de Midden-Oosten Bank, die beide ook zijn opgenomen op de lijst van 'Designated Companies' door de Amerikaanse Ministerie van Financieën.
Door het stimuleren om sancties te verwijderen, heeft het Europa-Iran Forum klaarblijkelijk gehandeld in het belang van Teheran. De website van de Europa-Iran Forum, besteedt in feite openlijk speciale aandacht aan een brief van aanbeveling van het kantoor van de Iraanse president, die het evenement prees als een voorbeeld van de organiseren van "eerbare inspanningen voor Iran".
De organisatoren van het Europa-Iran Forum hebben blijkbaar de agenda van hun sprekers goed begrepen - ze weigerden een aantal journalisten om het evenement bij te wonen. Iraanse staatsmedia waren ondertussen sterk vertegenwoordigd.
Terwijl Iran probeert om zichzelf te lobbyen in Londen, om vrij van sancties te komen, blijft het terreurgroepen zoals Hamas en Hezbollah financieel sponsoren; en het helpt met de wreedheden van Assad van Syrië, waar Irans Qods Force en paramilitaire groepen verantwoordelijk zijn voor de massamoord op duizenden; en op dit moment is het druk met het ondersteunen van de terroristische groepering Houthi in Jemen, die nu 14 van de 20 provincies in Jemen controleert en een groot deel van de hoofdstad Sana'a.
Vooraanstaande politici, Britse regeringsfunctionarissen en zakenlieden leken echter toch blij te zijn het Europe-Iran Forum bij te wonen en daar te spreken.
Andere aanwezigen waren onder meer Edward Oakden, de directeur van de afdeling Midden-Oosten en Noord-Afrika bij het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken; Sir Martin Sorrell, CEO van de marketing communicatie reus WPP; Sir Richard Dalton, de voormalige Britse ambassadeur in Iran; Hubert Verdine, voormalig minister van Buitenlandse Zaken van Frankrijk; en Jack Straw, de Britse oud-minister van Buitenlandse Zaken.
In februari 2014 is Sir Richard Dalton toegetreden tot het bestuur van de Amerikaanse-Iraanse Raad, een groep die actief campagne voert om de westerse sancties tegen Iran te beëindigen. De groep werd in 1997 opgericht door Houshang Amirahmadi, die de Nationale Raad van Verzet van Iran heeft beschreven als "een lobbyist voor het Iraanse regime".
Iraanse dissidenten hebben Hubert Verdine beschuldigd van handelen in het belang van Teheran op een aantal gelegenheden. In 1998 bijvoorbeeld, werd Verdine beschuldigd van het organiseren van de arrestatie van een Frans-Iraanse oppositie activist om het Iraanse regime te sussen. In datzelfde jaar werd over Verdine gemeld een bevrijding van een veroordeelde Iraanse te hebben geregeld als onderdeel van "een andere Franse concessie aan Teheran."
Echter, de meest opvallende westerse aanwezige is de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Jack Straw, die een lange geschiedenis heeft van werken met de Iraanse regering. In 2003 onderhandelden Straw en Richard Dalton over een deal met Iran, waarin coalitietroepen de Iraanse dissidenten die in Irak wonen, zouden bombarderen in ruil voor een belofte van Teheran zich niet te bemoeien met de Amerikaans-Britse invasie van Irak - een belofte die het regime niet heeft gehouden. Het bombarderen van Iraanse geweldloze dissidenten door de coalitie heeft vijftig mensen gedood.
Meest recent heeft Straw in september 2014 een artikel geschreven voor de Daily Telegraph, waarin hij de Rouhani-overheid prees; en bepleitte dat Iran moest worden toegestaan om het onderzoek van nucleaire technologie verder voort te zetten, en moedigde het Westen aan om met Iran mee te werken en zo "de stabiliteit in Syrië, Noord-Irak en Libanon" te bereiken - een opmerkelijke uitspraak, gezien het feit dat Iran de bron van de instabiliteit is.
Minder dan een jaar voor zijn Telegraph-artikel, reisde Straw naar Iran, betaald door het Iraanse regime, om te beginnen met het "herstellen van de betrekkingen met de Islamitische Republiek."
Niet iedereen koos ervoor om zich aan te sluiten in de conferentie om het regime te vrijwaren. Na het luisteren naar de bezwaren van anti-regime activisten, heeft het Deense ingenieursbureau FLSmidth zich uit het evenement teruggetrokken.
De toonaangevende Britse zakenman Martin Sorrell die het evenement bijwoonde, maar riep even zo vrolijk Iran op om de nucleaire crisis met het Westen op te lossen en de staat Israël te erkennen. Dr. Emmanuel Navon, een academicus die woont in Jeruzalem, verklaarde dat de opmerkingen van Sorrell "erger dan naïef waren".
Van de huidige onderhandelingen tussen Iran en het Westen over het nucleaire programma van Iran wordt verwacht dat ze op 24 november tot een besluit te komen. Onder president Rouhani heeft het Iraanse regime zijn pogingen verdubbeld om een versoepeling van de westerse sancties te krijgen. Ondanks de inspanningen om zijn regering af te schilderen als de gematigde opvolger van het regime van Ahmadinejad, werden volgens Iraanse oppositiegroepen, 800 Iraniërs geëxecuteerd tijdens het eerste jaar van president Rouhani's presidentschap.
Het Europa-Iran Forum markeert de voorbereidingen van Iran als een nucleaire staat in een comfortabele post-sancties-wereld, waarvoor het regime pleit, ondanks zijn voortdurende sponsoring van terreur in het buitenland en de onderdrukking van de burgers thuis.
Toch zijn het de politici en zakenlieden uit het Westen die meewerken aan deze dubbelhartigheid van het regime. Een nucleair Iran, onbelast door sancties, zal niet aangenaam zijn voor de vrije wereld. Het zou veel beter zijn voor de internationale veiligheid om zich sterk op te stellen tegen Iran, en zich niet te laten afleiden door diepe zakken en valse glimlachen.