www.wimjongman.nl
Hoe Generaal Allen's veiligheidsplan mislukte met het ondermijnen van Israëls standpunt
Dr. Aaron Lerner - 30 oktober 2014
Ze waren ervan overtuigd dat ze het hadden. En vervolgens spoelde de realiteit het veiligheidsplan van Allen rechtstreeks door het toilet.
Dit is wat er gebeurde:
De belangrijkste voorwaarde die premier Binyamin Netanyahu had gesteld voor het oprichting van een soevereine, onafhankelijke Palestijnse staat was, dat er levensvatbare en effectieve veiligheidsregelingen zouden komen op de grond, en dat die niet zou berusten op een derde partij.
Een vrij grote opdracht.
Maar in de zomer van 2013 was het Obama-team ervan overtuigd dat ze er waren, in overleg en coördinatie met hun Israëlische bondgenoten, met een waterdicht plan om Netanyahu in een proces te lokken dat er snel toe zou leiden dat op het gazon van het Witte Huis een plechtigheid zou plaatsvinden voor de ondertekening die de oprichting van een soevereine Palestijnse staat zou markeren.
Het idee was simpel: de Amerikaanse majoor John Allen zou samen met de Israëlische top van veiligheid mensen een beveiligingsplan voorbereiden wat zou worden doorgelicht door de Israëlische veiligheidstechnici. En er was alle reden om te geloven dat de veiligheidsmensen van Israël een combinatie van trucs en internationale troepen en een reeks van beste scenario-veronderstellingen zouden omarmen.
Dit zijn immers dezelfde mensen die jarenlang gepleit hebben voor terugtrekking uit de Golan in ruil voor een combinatie van trucs en internationale troepen en een reeks van beste scenario-aannames.
Premier Netanyahu had zijn jurist in de onderhandelingskamer geplaatst om een oogje te houden op Minister Livni. Maar er was geen vergelijkbaar mechanisme om toezicht te houden op de deelname van Israël in de voorbereiding van Generaal Allens beveiligingsplan.
En zo was het.
Mr. Netanyahu werd in het proces afgeschilderd als in de hoek staande met een veiligheidsplan dat grondig doorgelicht was door Israëls veiligheidsdeskundigen.
De val was opgesteld. Zij waren ervan overtuigd dat er slechts twee mogelijke uitkomsten waren:
Geconfronteerd met de vooruitzichten van een openlijk geschil met de Verenigde Staten over een veiligheidsplan dat al werd ondersteund door de Israëlische veiligheidsmensen, die een ontmoeting hadden gehad met Generaal Allen - en Netanyahu zou zich gewoon plooien.
Het had gewerkt kunnen hebben. Als de realiteit er niet was. De realiteit van de zomer van 2014.
Internationale troepen? Een farce.
Trucs? Hun beperkingen zijn bekend. Waarmee het kristalhelder werd dat de strategische diepte zeer levend en wel aanwezig is in dit rakettentijdperk.
De Israëli's die niet meer dan een minuut hadden voor dekking tegen de Gaza-raketten die deze zomer werden gelanceerd, weten verdomd goed dat een Palestijnse staat zou betekenen dat zij nog slechts een fractie van die tijd zouden krijgen om beschutting te zoeken tegen de raketten en mortieren, gelanceerd vanuit de Westelijke Jordaanoever.
Geen wonder dat Washington is verschoven van logische argumenten en feiten naar het gooien van modder.
________________________________________
IMRA - onafhankelijke Media beoordeling en analyse