(homepagina)

Voor de secretaris-generaal van de VN, de heer Ban Ki-moon

Geachte heer,

Mijn naam is Gila, ik ben een Israëlische burger, en inwoner van Kibbutz Nahal Oz, in de buurt van de grens met Gaza.

Een week geleden verloren we onze oudste zoon Daniel, 4,5 jaar oud toen hij werd gedood door een mortiergranaat die werd afgevuurd vanuit Gaza op Israël.

Ik richt me tot u na uw aankondiging aan premier Benjamin Netanyahu, om een internationale onderzoekscommissie in te stellen om "Israels misdaden" te onderzoeken in de recente gevechten in Gaza.

Over ons: Doron en ik trouwden vijf jaar geleden en we hebben drie geweldige kinderen: Daniel 4,5 jr, Yoval 3,5 jr en Uri 4 maanden oud. We waren een gelukkige familie. We woonden in Kibbutz Nahal Oz in de buurt van Gaza, en zelf waren we voortdurend aan het bespreken of we niet Nahal Oz zouden verlaten en verhuizen naar een andere locatie, stiller, veiliger, ver weg van het raketvuur vanuit de Gazastrook, en ver weg van de alarmeringen.

Toen kwam de dreiging van de terroristische tunnels die de Hamas-leden vanuit Gaza naar Israël hebben gegraven, onder ons huis door, om ons schade te doen. 's Nachts hoorden we geluiden en stemmen die onder ons aan het graven waren. Dus in de afgelopen zes maanden hebben onze kinderen geslapen met de ramen gesloten en vergrendeld. We waren bang dat zij een van ons zouden ontvoeren.

Kunt u zich ons leven voorstellen, mijnheer de secretaris-generaal? Hoe kun je wonen in voortdurende angst van mortiergranaten en terroristen die opkomen uit tunnels?

Toen, afgelopen vrijdag [22 augustus], werd Daniel gedood. Alle voorzorgsmaatregelen die we hadden genomen zijn mislukt. Daniel, 4,5 jaar oud, werd gedood in ons huis, tijdens het spelen met Yoval, in een tent gebouwd binnenshuis en niet buiten, omdat het te gevaarlijk is. Hij werd gedood door een mortiergranaat die werd afgeschoten door terroristen uit de Gazastrook, hij overleed in onze handen. Daniel stierf voor de ogen van zijn zusje en zijn beste vriend Yoval, 3,5 jaar oud; hij stierf voor de ogen van Uri, slechts vier maanden oud en voor onze ogen, zijn moeder en vader.

Wij hebben gefaald. We konden ons mooie en getalenteerde kind niet beschermen. Daniel werd gedood door een mortier-granaat die door Hamas-leden werd afgevuurd vanuit een lagere school voor jongens in Gaza-stad. Het was geen verdwaalde granaat. Het was niet een dood per ongeluk. Daar vanuit die school hebben terroristen hem opzettelijk afgevuurd op de kibboets om burgers te vermoorden, kinderen, vrouwen, ouderen. Deze keer bereikten ze hun doel. Daniel werd bijna onmiddellijk gedood. Daniels vader, Doron, bedekte hem met een deken terwijl hij bitter huilde en wij vluchtten het huis uit met onze twee kleine kinderen, om hen te beschermen tegen de bombardementen die zich voortzetten om te ontploffen rond het huis, en we lieten onze kostbare zoon achter. Yoval, Daniels zus, zag het angstaanjagende gezicht en begreep dat iets vreselijks was gebeurd. Het is onverdraaglijk om naar dat kleine kind te kijken, starend naar de muur, in een overweldigende stilte met tranen in haar ogen.

Deze week, tijdens de "shiv'ah" (Joods ritueel van rouw) bij Doron's ouderlijk huis, hebben we gehoord over uw beslissing om een internationale onderzoekscommissie te benoemen om "Israel's misdaden" tijdens de recente gevechten in Gaza te onderzoeken. U hebt premier Benjamin Netanyahu daarover geïnformeerd een half uur nadat onze Daniel werd gedood, misschien wel terwijl hij dood in onze woonkamer lag, bedekt met een deken.

De onderzoekscommissie onderzoekt de "misdaden van Israël" tijdens de gevechten. De onderzoekscommissie is niet gevraagd te onderzoeken hoe de terroristen schoten vanuit de gebouwen en scholen.

De commissie is niet gevraagd om te onderzoeken hoe binnen de gebouwen van de Verenigde Naties en de ziekenhuizen in Gaza de terroristische infrastructuur bloeit en is gehandhaafd door de tijd heen, of hoe vanaf deze plaatsen terroristen vertrekken voor activiteiten gericht tegen onschuldige mensen.

De commissie zal ook niet onderzoeken hoe Hamas misbruik maakte van het Palestijnse volk, en hoe haar leden de inwoners van Gaza dwongen, zelfs kinderen, om de tunnels te graven alleen gericht op het terrorisme tegen Israël.

Het zal niet onderzoeken hoe na deze uitgravingen, uitgevoerd onder dwang en in slavernij-achtige omstandigheden, Hamas de gravers vermoordde, zelfs de kinderen, gewoon om zeker te zijn dat zij geen informatie konden doorgeven aan Israël.

Waarom bent u stil? Geeft uw zwijgen aan dat u toestemt met het misbruik van het Palestijnse volk en het Israëlische volk?

De antwoorden op deze vragen zullen onbekend blijven.

En ik wil u vragen, meneer:

Hebben u en de UN niet de verbindingen gezien in het plaatje van het wereldwijde terrorisme?

De terroristeneenheden, volledig uitgerust en vol van haat, die ons hebben aangevallen in onze huizen, zijn dezelfde eenheden die 43 VN-waarnemers ontvoerden in Syrië. Het zijn dezelfde eenheden die in Syrië en Irak onschuldige mensen onthoofdden. Deze eenheden verpletterden vliegtuigen in overvolle gebouwen in 2001 in New York. Deze eenheden bedreigen de essentie van het democratische leven, en het leven zelf, in Europa, in de Verenigde Staten, en overal op deze planeet.

Laat mij u wat meer vertellen over de geschiedenis van ons leven hier aan de grens met Gaza. Mijn man Doron's ouders wonen ook in de buurt van het grenshek, en drie en een half jaar geleden explodeerde daar een Qassam-raket en vernietigde hun huis.

Tot een paar jaar geleden hadden ze goede betrekkingen met de inwoners van Gaza. Ze huurden werknemers uit de Gazastrook om te werken in hun velden; en Paulina, Daniels grootmoeder, bracht hen naar huis, naar Rafah, elke avond na het werk. Het was gebruikelijk om elkaar uit te nodigen voor bruiloften en andere vieringen en vaak reisden ze naar Rafah of Gaza om te genieten van het leven in de cafés daar.

Dat alles kwam ten einde toen Hamas aan de macht kwam en de burgers die in Israël werkten het bevel gaf om hun Israëlische werkgevers te doden; anders zou Hamas hun families kwetsen. Daniels grootouders vertelden ons dit, terwijl ze verlangden en hoopten dat de goede nabuurschap zou worden hervat. Ze hebben zelfs manieren gevonden om contact te houden met hun vrienden in de Gazastrook tijdens de granaat-beschietingen. Zoals de ouders van Doron en hun vrienden uit de Gazastrook, zo willen wij leven in goede nabuurschap, in vrede en veiligheid. Het is onze hoop dat onze buren, de bevolking van Gaza, in staat zal zijn om vreedzaam te leven in hun huizen, en hun prachtige land op te bouwen en te ontwikkelen. Wij zijn van mening dat de overgrote meerderheid van de mensen op deze planeet niet het bloed willen zien, de tranen en het vuur van de radicale islamitische beweging, maar ze willen vreedzaam leven, genieten van het kindergelach, en wachten op een betere morgen.

Wij zoeken niet naar de mensen die verantwoordelijk zijn voor Daniels dood.

Wij willen alleen uw reactie en uw stem tegen deze misdaad en de misdaad die Hamas tegen zijn eigen volk heeft gepleegd.

Gila and Doron Tregerman

Ouders van Daniel (RIP), Yoval en Ori

Nahal Oz, Israel

printen??? spaar papier en inkt.