Groeiend bewijs dat Turkije achter ISIS-rekrutering zit om een Islamitisch Kalifaat te stichten
door Shoebat - 13 augustus 2014
Diverse Midden-Oosten-media kwamen met het nieuws dat de onrust in Turkije is aangewakkerd met demonstraties die zijn losgebarsten die Erdogan aanklagen nadat Turkse burgers ISIS-agenten in Turkije aanhielden en de Turkse veiligheidstroepen de terroristen weer vrijlieten en de burgers aanvielen die hen aangaven:
Dit bevestigt wat Shoebat.com reeds in maart meldde, dat er ISIS-"opleidingscentra zijn in Orfa, Ghazi, Antab en Antakia (Antiochië), ingesteld door de Turkse regering zodat meer terroristen naar Syrië kunnen worden gestuurd."
Ter bevestiging van onze bevindingen ontdekte deze week de World Tribune dat "de regering van premier Recep Tayyip Erdogan een aanzienlijke rekrutering heeft erkend van Turkse onderdanen door de islamitische staat Irak en de Levant. Ambtenaren hebben het Turkse Parlement verteld dat ten minste 1000 Turken meevochten met ISIL in Irak en Syrië. Ze zeiden dat de Turken lucratieve salarissen zijn aangeboden, en werden geworven in moskeeën, scholen en zelfs onder de veiligheidstroepen."
Bovendien bevestigde Agence France-Presse (AFP internationale persagentschap) ook dat "ISIL aan het werven is in de hele regio, en dat Turkije geen uitzondering is". Het cijfers werd uitgebracht in de nasleep van de beweringen door de parlementaire oppositie, dat Turkije werd gebruikt voor ISIL-aanwerving en -opleiding. De oppositie heeft video's aangehaald waarop vermeende ISIL-strijders werden getoond op een feest buiten Istanbul in eind juli.
Turkije is er al langer van beschuldigd dat ze ISIL tolereren als onderdeel van inspanningen voor een oorlog in het naburige Syrië. Oppositiebronnen zeiden dat de Turkse inlichtingendienst de toevoer van strijders en wapens uit Iran via Turkije en Syrië vergemakkelijkt.
'De Ontwikkelingspartij voor Gerechtigheid doet er het zwijgen toe wanneer zij wordt geconfronteerd met de ISIL terroristische organisatie, en zegt nog steeds niets daarover,' zei oppositieleider Faruk Logoglu op 4 augustus.
Tot nu toe heeft de regering niet gereageerd op de beschuldiging van ISIL-activiteiten en hun verblijfplaats. In plaats daarvan beschimpten Erdogan en zijn medewerkers de NAVO voor het niet steunen van de hulp bij de controle van de enorme lange grens van Turkije met Irak en Syrië.
In Istanboel in Turkije is nostalgie naar een kalifaat voor het Ottomaanse Rijk in opkomst de laatste tijd. De Turkse krant van vandaag, Zaman, had dit erover te zeggen:
"Dus is het geen toeval dat we zien dat sommige van de volgelingen van Erdoğan geloven dat hij een kalief is, die tracht het Islamitische Kalifaat en het Ottomaanse Rijk te doen herleven. Het is geen toeval dat Erdogans doelstelling van "Groot Turkije" is bedoeld om te worden voltooid in 2023..."
Maar Erdogans steun voor ISIS is gemakkelijk te verklaren, hoewel ISIS zelf verklaarde een kalifaat te zijn in Zuid-Turkije schijnt het geen bedreiging voor Erdogan te zijn. Hij houdt zich stil omdat hij de kans ziet dat Turkije ISIS nodig heeft om de nationalistische regeringen te laten ontmantelen en hen dan later over te nemen om de soennitische as en zijn Ottomaanse droom te maken.
In Turkije's masterplan is ISIS weinig meer dan een pion die uiteindelijk zal worden opgeofferd om zichzelf als de Opperste kalifaat te verklaren en hen allemaal te scharen onder zijn neo-Ottomaanse paraplu, die ook een alliantie met Iran zal omvatten. Turkije's briljante plan is dat het de ISIS nodig heeft om de Levant te ontmantelen met gebruikmaking van rijke Arabieren, die voorstander zijn van ISIS om de zaak van het kalifaat te helpen, en onderwijl het hele ISIS zelfs te gebruiken om de Arabieren zelf in te schakelen. Turkije zal dan een dubbel-boos plan uitvoeren met behulp van haar niet-Wahhabistische Sufi-versie van de islam, die neutraal is ten aanzien van het Shiitische Iran, om de beide soennitische richtingen te verenigen en de sjiieten ten slotte te dwingen tot het uiteindelijke bewerkstelligen van vrede tussen de moslims in de regio, en dit door een zelfvervullend Islamitische standpunt dat een Mahdi zal komen en 7 jaar van vrede zal brengen na 7 jaar van onrust.
Alleen Turkije heeft een dergelijk model en een belangrijke regionale aanwezigheid met een aanzienlijk wereldwijd respect. Het Iraakse model van het kalifaat heeft het decor opgesteld voor een kalifaat-competitie, die voortvloeit uit Turkije. Erdogan wil het hele Midden-Oosten. Waarom anders zou Erdogan anders uitspraken doen tegen Egypte en bezwaar maken tegen de Egyptische ontmanteling van de Moslimbroederschap?
Turkije en Iran zijn doordrenkt van hun haat niet alleen richting Israël, maar ook naar Saoedi-Arabië, waardoor er zo'n kloof ontstaat tussen Soennieten en Sjiieten. Saoedi-Arabië zal aan een einde komen en gestraft worden door het heroplevende beest, zoals God het zal verordenen (Openbaring 17:17). Het was Saoedi-Arabië dat het antisemitisme leidde tot aan de komst van de islam tot nu toe. Arabië (Sheba en Dedan) zal - ondanks dat het Israël niet langer ziet als een bedreiging en terwijl het Turkije bijstaat als het Israël binnenvalt (Ezechiël 38) - uiteindelijk worden vernietigd door Iran (zie Elam in Jesaja 21); en Mekka en Medina zullen in vlammen opgaan (Jesaja 34).
Zacharia 9 bevestigt het laatste gevecht tussen Israël en Yavan (vaak vertaald als Griekenland), wat Klein-Azië is (zie Jamieson-Fausset-Brown Bible Commentary). De Messias zal in de richting van Turkije gaan (v.14) en het verslaan en de overwinning zal aan de Heer zijn.
Turkije in Klein-Azië kan niet worden genegeerd; het was het centrum van het Griekse Koninkrijk, de bakermat van het christendom met zijn zeven kerken, evenals het de oostelijke poot was van het Romeinse Rijk. Het zit als een knooppunt tussen Oost en West en doet zich voor als de nummer één kandidaat in vredesonderhandelingen in de regio. Als het gaat om vijandschap richting Israël en de kerk, is Turkije het epicentrum, met meer christelijke bloed aan zijn handen dan enig ander volk op aarde.