10 REDENEN OM TEGEN OBAMA'S ISIS-OORLOG TE ZIJN
Exclusief: Joseph Farah laat zien waarom de President 'niet vertrouwd kan worden' om deze crisis te behandelen.
22 september 2014
Ik doe voor niemand een stap terug in mijn realistische beoordeling van de dreiging tegen het leven, de vrijheid en veiligheid, die uitgaat van de dominantie door Islamitische Jihad.
Ik ben de kleinzoon van Arabische Christenen die een leven wilden van vrijheid en veiligheid en kansen in de VS na een leven onder de overheersing door de Islam.
Ik ben een voormalig Midden-Oosten-correspondent, die de realiteit van islamitische wetten uit eerste hand heeft gezien - van nabij en persoonlijk.
Ik gun aan elk ISIS-lid en aan de sympathisanten hun wildste dromen - en een onmiddellijke enkele reis naar wat zij ten onrechte geloven, het paradijs.
Als ik verantwoordelijk was voor het Amerikaanse leger, zou ik de generaals vragen een echt plan te smeden in het wegvagen van elke ISIS-strijder met behulp van alle wapens die in ons arsenaal zitten op de kortst mogelijk termijn – uiterlijk aan het einde van het jaar.
Ja, ik kan zelfs niet eens beginnen om het plan te ondersteunen zoals bedacht door Barack Obama, als hij zegt: "Het degraderen en vernietigen van ISIS."
Waarom?
Ten eerste, het is niet oprecht. Een crisis oplossen die je zelf hebt veroorzaakt, zonder eerst je eigen fouten te erkennen, werkt niet. Obama mislukt dan ook jammerlijk voor die test. Als er één persoon in de wereld kon worden aangewezen, als dat het juiste woord is, voor het maken van het monster ISIS, zou het Obama zijn. Hoe deed hij dat? Hij heeft de zogenaamde "Arabische lente" vrolijk ontstoken en gaande gehouden. Die had tot doel de stabiele, autoritaire en niet-jihadistische regimes in het Midden-Oosten omver te werpen – van Egypte en Libië tot Syrië – en te vervangen door een wilde, ongecontroleerde revolutionaire geest, die slechts de belangen van de Moslimbroederschap en andere radicale belangen kon dienen. In Syrië, waar ISIS is geboren, heeft Obama de misstanden van het Syrische regime van Bashar Assad overdreven, wat tot een gevecht geleid heeft om het te bombarderen. Hij stuurde wapens en financiering naar de soennitische moslimrebellen en keek vervolgens toe toen die wapens in handen vielen van ISIS - wat letterlijk de lancering van deze demonen in een regionale bedreiging betekende. Nu is zijn antwoord en strategie om ISIS te stoppen in wezen om meer van hetzelfde te doen. Met zijn erop aandringen dat ISIS niet islamitisch zou zijn, en dat de islam inherent en fundamenteel een "godsdienst van vrede" is, suggereert hij dat hij kan niet ontsnappen aan zijn politiek correcte veronderstellingen, noch om de realiteit onder ogen te zien.
Ten tweede, als je in een echt gevecht een vijand wil vernietigen, neem je hulp aan overal waar je die kunt krijgen. In de Tweede Wereldoorlog gingen Groot-Brittannië en de Verenigde Staten een Bondgenootschap aan met de Sovjet-Unie van Josef Stalin om Adolf Hitler te verslaan. Was Stalin moreel beter dan Hitler? Nee. Maar Hitler vormde de onmiddellijke existentiële bedreiging. Vandaag, nu ISIS de onmiddellijke bedreiging is, moeten we erkennen dat Syrië en Assad in de frontlinies staan in de gevechten met ISIS. Toch heeft Obama niet alleen plannen om Assad's aartsvijanden te steunen, maar hij zal volgens zijn generaals, zelfs de gelegenheid te baat nemen om het in het proces militair tegen Syrië op te nemen. Dit is waanzin. We hebben niet eens een haalbaar plan om ISIS te vernietigen, laat staan een strijd in een regionale oorlog op meervoudige fronten.
Ten derde, Obama lijkt alleen geïnteresseerd te zijn in hulp aan de soennitische islamitische oppositie tegen ISIS, en het bewapenen van groepen waarvan de sympathieën twijfelachtig zijn en dagelijks onderhevig aan verandering. Hij weigert om de meest betrouwbare bondgenoten, zoals christenen, Koerden en sjiitische oppositie te helpen, degenen die worden geconfronteerd met de ernstigste en meest directe bedreiging door deze beesten. Het probleem in het Midden-Oosten is ook niet dat soennitische moslims niet genoeg wapens hebben. Het probleem is dat de soennitische moslims veel te veel macht hebben.
Ten vierde, Obama's geweldsinstructies zullen maken dat het zogenaamde "offensief" tegen ISIS net zo ineffectief zal zijn als de oorlog tegen al-Qaeda is geweest, en net zo inefficiënt als zijn oorlog tegen Syrië is geweest, en net zo inefficiënt als zijn retoriek en bedreigingen tegen Rusland zijn geweest.
Ten vijfde, door het uitsluiten van de optie van Amerikaanse "laarzen op de grond", hij heeft naar ISIS reeds de boodschap overgebracht wat ze precies moeten doen om dit conflict te winnen. In feite heeft hij het signaal aan hen afgegeven dat Amerika niet serieus is over het verslaan van ISIS. Hij kon het moreel van ISIS niet meer hebben gestimuleerd dan door de witte vlag van overgave te laten waaien van het Witte Huis.
Ten zesde, Obama's gedrag in de oorlogen van Irak en Afghanistan is als een blauwdruk voor overwinning voor elke vijand van de VS. De strategie voor het verslaan van de VS is heel eenvoudig: gewoon wachten tot ze gaan. Gewoon hen weerstaan tot de volgende verkiezingsronde. Blijf doorgaan met aanvallen, totdat de politici die moe zijn van hun beleid, zich gaan inperken. Zij kunnen het zich niet veroorloven om het te laten escaleren en ze hebben niet genoeg moed om de terreur aan te pakken en het Amerikaanse leger ontzag te laten inboezemen.
Zevende, zelfs als Obama een visie heeft over een overwinning tegen ISIS, dan heeft hij die niet gedefinieerd. Ik denk dat hij er niet een heeft. Ik denk dat hij zelfs niet bezorgd is over ISIS. Het was dat het Amerikaanse volk geschokt was en walgde over de gijzelingen en onthoofdingen van Amerikanen door ISIS, dat Obama naar het punt dreef om aan te pakken wat hij eerst had afgedaan als een "onbelangrijke" dreiging.
Achtste, Obama gelooft fundamenteel niet in het gebruik van de kracht van het Amerikaanse leger op de juiste, constitutionele, traditionele Amerikaanse manier – een hel ontketenen voor de vijanden totdat ze zich onvoorwaardelijk overgeven of sterven. Hij gelooft in diplomatie. Hij gelooft in overeengekomen oplossingen. Hij gelooft in compromissen. Hij gelooft in halve maatregelen. Hij gelooft dat het Amerikaanse leger een gevaar is voor de wereld onder de controle van iemand zoals hijzelf, die geïnspireerd is door new age en één-wereld socialisten. Zelfs als alle andere problemen die ik hier genoemd heb, werden geëlimineerd, zou alles minder dan de totale overwinning tegen ISIS uiteindelijk mislukken.
Negende, de Syrische rebellen, die de sleutel zijn voor Obama's anti-ISIS strategie, vormen een ruzieachtig stel, en ze kunnen niet worden vertrouwd. Ze hebben één doel voor ogen - het Syrische regime omverwerpen. Voor de meesten van hen vertegenwoordigt ISIS een bondgenoot die daarvoor zorgen kan, en die geen vijand is. Meer steun aan hen zal alleen maar de ISIS-crisis verergeren – een reeds complex podium nog chaotischer maken.
Tiende, ik ben bang dat Obama's strategie niets te maken heeft met het vernietigen van ISIS, maar alles met het omverwerpen van het Syrië van Assad. Hoe kunnen we vergeten dat slechts één jaar geleden Obama zich gebogen heeft over een oorlogszuchtige, zinloze bommencampagne tegen het regime van Assad - een bolwerk tegen de radicale soennitische overheersing in het Midden-Oosten en een verrassend goede beschermheer voor de religieuze minderheidsgroepen zoals Christenen en Druzen. Obama suggereert met zijn toegespitst zijn op de ondersteuning van de anti-Assad krachten in Syrië, dat zijn echte doel iets anders is dan de vernietiging van ISIS.
Kan Barack Obama worden vertrouwd in de ISIS-crisis?
Het antwoord op die vraag is een ondubbelzinnig: "Nee."
Obama zal slechts dingen slechter maken met zijn plan. Dat is wat hij heeft gedaan sinds zijn aantreden. Waarom zouden we nu dan een ander resultaat verwachten?