(homepagina)

5 REDENEN WAAROM DEZE ISRAËL-GAZA-OORLOG ANDERS IS

DE LAATSTE POSITIE VAN HAMAS?

door JOEL B. POLLAK, BREITBART - 9 juli 2014

 

Operatie Protective Edge mag eruit zien als de voorgaande operaties - Cast Lead in 2008/9 en Pilar of Defense in 2012 - het is weer in antwoord op het Palestijnse terrorisme dat gelanceerd wordt vanuit Gaza tegen Israëlische burgers. De vorige twee rondes van het conflict eindigden met een Hamas dat nog steeds aan de macht is in de Gazastrook, verzwakt, maar in staat voor een herbewapening na verloop van tijd en nog steeds een strategische bedreiging. Er zijn dit maal vijf redenen waar het kan afwijken.

1. Door een aanval op Tel Aviv en Jeruzalem heeft Hamas een uitnodiging gedaan tot haar eigen vernietiging. Door het lanceren van haar Iraanse- en Syrische raketten tegen Israëls twee belangrijkste steden – met name Tel Aviv, dat normaal gesproken op een veilige afstand lag van het conflict, heeft Hamas de ongeschreven regels van het spel gebroken. Het is al lang bekend dat Hamas in het zuiden en Hezbollah in het noorden de mogelijkheid hadden om deze steden te bereiken. Maar die groepen hadden het nog niet in werking gesteld.

Nu Hamas heeft aangetoond dat zij bereid is om de Israëlische commerciële, geestelijke en politieke centra aan te vallen, heeft de terreurgroep Israël geen andere keuze gelaten dan het volledig te vernietigen. Er is geen weg dat Israël zou kunnen leven onder een actieve dreiging van raketten, en alleen genieten van veiligheid onder de grillen van Hamas. Het aanvallen van grenssteden zoals Sderot – of zelfs, net als in 2006, de noordelijke stad Haifa - is één ding. Een aanval op Tel Aviv is een provocatie die Israël niet kan negeren.

In het bijzonder moet Netanyahu de afschrikking handhaven die Israël is. Terwijl hij troepen bij de hand moet houden in geval van een aanval door Hezbollah, of zelfs een meer directe escalatie door Iran, weet hij, dat als hij er niet in slaagt om te laten zien dat Israël bereid is om zich te verdedigen, hij Teheran zal versterken. Met nucleaire onderhandelaars die slechts enkele dagen verwijderd zijn van hun af te sluiten (slechte) deal, moet Netanyahu druk op Iran blijven uitoefenen - en er de VS aan herinneren dat het zelf kan optreden.

2. Obama staat aan de verkeerde kant - en is irrelevant. Op de eerste dag van de operatie Protective Edge, heeft President Obama een opiniestuk gepubliceerd in het linkse dagblad Ha'aretz met een oproep voor "terughoudendheid" en voor een Palestijnse staat. Om duidelijk te maken dat de publicatie niet een ongelukkige timing was, gaf een senior-adviseur van Obama op dezelfde dag een harde toespraak bij een vredesconferentie in Tel Aviv, waar hij Israël het blijven bezetten van de Westelijke Jordaanoever verweet.

Deze informerende gebaren verzenden zoals gewoonlijk - met misleidende Palestijnse demografische statistieken, die ten onrechte een Arabische meerderheid voorspellen in de nabije toekomst – het bericht dat het Witte Huis de Isralische operatie afkeurt evenals de algemene strategische positie. Normaal gesproken zou dat zeer slecht nieuws zijn voor Israël. Maar het kan juist nu helpen, ironisch genoeg, omdat Obama zich al in een dergelijke mate van Israël heeft vervreemd dat de Israëlische regering zich vrij voelt om hem te negeren.

Daarnaast was Israël eerder nog terughoudend als gevolg van politieke overwegingen in de VS om Cast Lead af te kappen kort voor de inhuldiging van Obama, en evenzo om Pilar of Defense uit te stellen totdat Obama's herverkiezingscampagne voorbij was. Dit keer is het conflict uitgebroken op het hoogtepunt van de tussentijdse verkiezingen, wat betekent dat wat Obama ook probeert te doen om Israël te stoppen, het zal de Republikeinse kritiek over zijn buitenlands beleid stimuleren, en de Democraten in een moeilijke situatie plaatsen.

3. Geen van de gebruikelijke bondgenoten van Hamas zal gaan helpen. Egypte, dat vanaf vorig jaar werd gecontroleerd door een zeer Hamas-vriendelijke Moslimbroederschap, wordt nu gerund door Abdel Fattah el-Sisi, die met een militaire coup de Moslimbroederschap uit de macht verdreef, en een essentiële bron voor militaire en diplomatieke steun afsneed. Het feit dat Hamas de Palestijnse afdeling van de Moslimbroederschap is, betekent dat Sisi geen liefde heeft voor deze organisatie.

Van Iran kan normaal worden verwacht dat ze helpen, met name door smokkel van wapens en door de Hezbollah aan te zetten om een potentieel tweede front tegen Israël te vormen in Libanon. Echter, Iran is gebonden in een strijd om het Assad-regime te verdedigen in Syrië en het Maliki-regime in Irak. Syrië heeft sinds lang Hamas verdreven uit Damascus, en Jordanië is ook bezig met de dreiging van ISIS. ISIS is zelf te druk bezig om Israël tot een prioriteit te maken. Hamas staat helemaal alleen.

4. Iron Dome heeft het Hamas-offensief arsenaal geneutraliseerd. Hoewel Hamas zich op Tel Aviv en Jeruzalem gericht heeft, zijn die twee steden (tot nu toe) ongedeerd. Dankzij de effectiviteit van Israëls Iron Dome systeem, dat kleine, korte afstand projectielen opspoorde en vernietigde. (Hier zal de Obama-regering proberen wat voordeel te behalen voor de veiligheid van Israël, omdat het project de Amerikaanse ondersteuning had voordat Obama aan de macht kwam.)

Het andere wapen dat Hamas heeft is ontvoering. Het is nog steeds een potentiële bedreiging, zoals de ontvoering en de moord op drie Israëlische tieners vorige maand liet zien. Om die dreiging uit te voeren, moet Hamas vertrouwen op infiltranten uit de Gazastrook, wat zeer moeilijk is geworden, of over het activeren van terreurcellen op de Westelijke Jordaanoever, waar het Israëlische leger relatief vrij spel heeft. Er is een reden waarom Hamas toevlucht heeft genomen tot deze wapens: het is nogal wanhopig.

5. Er is Israëlische ondersteuning voor de invasie in Gaza. Of liever gezegd: Netanyahu zal een politieke prijs betalen als hij er niet in slaagt om te doen wat nodig is om Hamas te verdrijven. Dat kan onder meer zijn het opnieuw bezetten van Gaza voor enige tijd – zonder opnieuw de invoering van nederzettingen die ze hebben achtergelaten in de terugtrekking van 2005 - ter handhaving van de stabiliteit en ter voorkoming van Hamas' opereren, zowel militair als politiek, in de Strook, en pas terugtrekken als de terreur-infrastructuur is vernietigd.

Het vredeskamp van Israël is een grap geworden. Op dinsdag hebben de deelnemers aan een conferentie van vredesactivisten fysiek een van Israëls conservatieve leiders aangevallen. Hoewel een paar diehards – inclusief Israëls aftredende President Shimon Peres - het belang benadrukken van onderhandelingen en een tweestatenoplossing, komt de meer potentiële politieke bedreiging voor Netanyahu van rechts, die klaar staat om te indruk uit te buiten dat hij niet genoeg heeft gedaan voor een veilig Israël.

Bron: Israpundit » Blog Archive » 5 REASONS THIS ISRAEL-GAZA WAR IS DIFFERENT

printen??? spaar papier en inkt.