Waarom doet u wat onwettig is op de sabbat?

23 oktober 2013 - door Jack Kelley

De Farizeeën en leraren van de wet hebben de bovenstaande vraag vaak gesteld aan de Heer. Waarom volhardde hij in dingen die gegarandeerd de toorn van Zijn tegenstanders op zou wekken? Het lijkt alsof bijna elke keer als Hij iemand genas, het op de sabbat was.

Meerdere malen in het verleden heb ik in artikelen laten zien hoe verordeningen die uiterlijk en fysiek waren in het Oude Testament, innerlijk en spiritueel zijn geworden in het Nieuwe Testament. Besnijdenis is daar een goed voorbeeld van. Het begon als een uiterlijk en fysiek teken van het verbond tussen God en de nakomelingen van Abraham (Genesis 17:10).

Maar in Romeinen 2:28-29 schreef Paulus: “Want niet híj is Jood die het in het openbaar is, en niet dát is besnijdenis die in het openbaar in het vlees plaatsvindt, maar híj is Jood die het in het verborgene is, en dát is besnijdenis, die van het hart is, naar de geest, niet naar de letter. Zijn lof is niet uit mensen maar uit God.”

In Matt. 5-6 gaf Jezus een aantal voorbeelden om uit te leggen hoe zelfs de 10 geboden bedoeld waren, en op deze manier te worden begrepen. In deze studie zullen we ons focussen op het gebod om de sabbat te houden.

In het begin

Laten we beginnen bij Genesis 2:2-3: “Toen God op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gemaakt had, voltooid had, rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had. En God zegende de zevende dag en heiligde die, want daarop rustte Hij van al Zijn werk, dat God schiep door het te maken.” En in Exodus 20:1-17 - de passage waar de 10 Geboden gegeven worden - lezen we: “Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt. Zes dagen zult u arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag is de sabbat van de HEERE, uw God... Want in zes dagen heeft de HEERE de hemel en de aarde gemaakt, de zee, en al wat erin is, en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende de HEERE de sabbatdag, en heiligde die.” (Exodus 20:8,9 en 11).

Sprokkelen

Het feit dat dit een serieuze aangelegenheid was, wordt onderstreept door een incident in Numeri 15:32-36, waar een man werd ontdekt die sprokkelde op de sabbat. Niet wetend wat te doen, vroeg Mozes het aan de Heer. "De man moet sterven," zei de Heer, zodat ze Hem hebben gestenigd.

De Farizeeën gingen van dit perspectief uit toen zij Jezus veroordeelden. Zijn antwoord echter was: “De sabbat is gemaakt om de mens, niet de mens om de sabbat,” (Marcus 2:27). Dit werd dan zo uitgelegd dat het goed voor ons is om uit te rusten op een zevende dag, maar niet om fanatiek daarover te worden. Ik denk dat er veel meer bij komt kijken. Hoe zou je anders het Oude Testament met het Nieuwe kunnen verzoenen? Eerst heb je het feit dat de Heer een man tot de dood veroordeelt voor het werken op de sabbat, en in de andere zien we Zijn bijna triviale houding ten opzichte daarvan.

Opgenomen in de Oude, uitgelegd in het Nieuwe

Dit heeft alleen zin indien de Heer hen probeerde te leren dat hun obsessieve gehoorzaamheid aan een uiterlijk en fysiek gebod de bedoeling ging missen. De zinsnede “de sabbat is gemaakt voor de mens...” betekent duidelijk dat van de nieuwtestamentische gelovigen wordt verondersteld dat zij iets leren van het onderwijs uit het Oude Testament. Vergeet niet dat Paulus zei dat alles wat in het verleden is geschreven, geschreven is voor ons om te leren(Romeinen 15:4), dus laten we eens kijken wat de Heer ons probeerde te leren over de sabbat.

De Heer heeft de sabbat tot een dag van rust gemaakt, omdat hij klaar was met "al het werk in de schepping wat Hij had gedaan". Er was niets meer te doen. Na uitgesproken te hebben dat het allemaal "heel goed was" verklaarde Hij dat het werk was gedaan en rustte. Begrijpt u het punt? Wanneer de taak volbracht is, stop met werken en rust.

Een ander scheppingswerk beëindigd

In 2 Korintiërs 5:17 worden wij beschreven als een "nieuwe schepping" en krijgen we te horen dat vanuit het oogpunt van de Heer het oude voorbij is en het nieuwe gekomen. Deze nieuwe schepping vond plaats op het moment dat we de Heer uitnodigden in onze harten. Het heilswerk was klaar. Er was niets meer te doen. Daarom, nadat we heilig en vlekkeloos geworden zijn, zonder vlek of rimpel of enige andere smet (Efeziërs 5:25-27), rusten wij van het werk van de verlossing. Ziet u de parallel?

Dit wordt bevestigd in Hebreeën 4:9-10: “Er blijft dus nog een sabbatsrust over voor het volk van God, want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust, zoals God van de Zijne.”. De schrijver legt uit aan de gelovige joodse lezers die net zoals God rustten van het werk van hun schepping als het klaar was, dat we dus rusten van het werk van de verlossing wanneer het klaar is (het enige werk dat we kunnen doen is te geloven in wat Hij heeft gedaan) Johannes 6:28-29). Het wordt onze sabbatsrust genoemd en het duurt de rest van ons leven. Wat werd uiterlijk en fysiek is nu innerlijk en spiritueel geworden.

Wat voor de mens onmogelijk is, maar niet voor God

Voor de Farizeeën, was het werk nooit af. Elke ochtend als ze de nieuwe dag begonnen, waren daar 613 wetten voor hen, die eisten om gehouden te worden. Het maakte niet uit hoe goed ze het de vorige dag hadden gedaan, de score stond elke ochtend weer op nul. Nog zo hard proberen wat ze zouden kunnen, ze zouden nooit tot een nieuwe schepping worden, want: “de wet heeft slechts een schaduw van de toekomstige heilsgoederen en niet het wezen van de dingen zelf.” (Hebreeën 10:1).

Aan het kruis riep Jezus: “Het is volbracht,” en stierf (Johannes 19:30). Hij verwees daarmee naar het werk van de verlossing. Als we Zijn dood accepteren als de volledige betaling voor onze zonden, is het werk van onze verlossing voltooid. We zijn een nieuwe schepping geworden en betreden Zijn sabbatsrust.

Waarom doe je wat onwettig is op de sabbat?

Dus de sabbat is gemaakt om de mens, om ons te leren dat wanneer het werk klaar is, we mogen rusten. Er is geen noodzaak om er iets aan toe te voegen, of ons zorgen over te maken. Op voortzetten van het werken voor onze redding tijdens onze sabbatsrust staat nog steeds de doodstraf, omdat het betekent dat we niet echt gered zijn. Het bewijst dat we het werk van de Heer ten behoeve van ons niet hebben geaccepteerd als zijnde compleet, en we proberen het heilswerk uit onszelf te bereiken, iets dat alleen maar kan eindigen in een geestelijke dood.

Dit is de reden waarom Paulus ons vertelde ons niet te laten veroordelen door wat we eten of drinken, of ten aanzien van een religieus feest, een Nieuwe Maan feest of een sabbat. Hij zei dat deze dingen een schaduw waren van de dingen die zouden komen, en dat de realiteit is te vinden in Christus (Kolossenzen 2:16-17). En in Romeinen 14:5 zei hij: “De ene mens acht de ene dag boven de andere dag, maar de ander acht al de dagen gelijk. Laat ieder in zijn eigen geest ten volle overtuigd zijn.”

Zet het allemaal tegen elkaar af en we kunnen zien dat het punt van de oudtestamentische sabbat was om ons te leren, dat wanneer het werk is gedaan, we rusten. Het werk van onze redding werd gedaan aan het kruis en als we dat accepteren, komen we in een levenslange periode van rust. Vanaf dan maakt het niet uit op welke dag wij aanbidden, zolang we volledig overtuigd zijn in onze eigen gedachten erover. Dus degenen die deel te nemen aan het debat over de vraag of op zaterdag of zondag er een eredienst moet worden gehouden hebben een goede kans om het punt te missen. Het punt is, bent u uw sabbat rust ingegaan of niet?

“Want zo zegt de Heere HEERE, de Heilige van Israël: Door terugkeer en rust zou u verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, maar u hebt niet gewild.” (Jesaja 30:15). Selah

Bron: Why Do You Do What is Unlawful on the Sabbath? - Gracethrufaith